105)   

Ο καλλιτέχνης  ποίηση  Μου είπαν είσαι άνθρωπος προικισμένος με εξαιρετικά ταλέντα, όλες οι τέχνες από σένα περιμένουν να αναπτυχθούν προσπάθησε να τις βγάλεις στο φως. Και πράγματι ασχολήθηκα με την μουσική αλλά με κούρασε στη συνέχεια συμμετείχα σε θεατρική ομάδα τέλεια εμπειρία τη συστήνω ανεπιφύλακτα αλλά. ... Μετά πήγα σε μπογιές τελάρα, έφτιαξα αριστούργημα, αλλά άκριβά τα τελάρα τα χρώματα, απαίδευτο το κοινό. Τέλος είπα, στο ένα κούραση στο άλλο δεν έχει ευκαιρίες στο άλλο δέ σε καταλαβαίνουν.  Το έριξα και γω στην ποίηση και δε καταλαβαίνω τίποτα. 29 Αυγούστου 2017, 02:31

104)   
ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ
ποίηση  

Ε ποιητές κάντε τα πουλιά να πετάξουν κάντε τα να σωπάσουν,
στείλτε μηνύματα με τα μόρια του αέρα
που σέρνει ο Αίολος άτσαλα πέρα στου ουρανού τις άκρες
στο πορφυρό της ανατολής χρώμα.
Και σήμερα θα είναι μια μέρα γεμάτη άδικο, πόνο, ματαιοδοξία, αυταρέσκεια.
Και σήμερα θα γεμίσει με ιδρώτα κλεμμένο η καρδάρα της εκμετάλλευσης.
Και σήμερα κάποιος στρατηγός θα στοχεύσει με τα κανόνια του τους στόχους της κόκα κόλα.
Και σήμερα είμαι μπρος στο Παράθυρο κι αγναντεύω το σκοτάδι έτσι γιατί ζω μαζί σας.

27 Αυγούστου 2017, 02:13

103) 

Οι ώρες 28/07/2017 ποίηση         Κι ήρθαν οι ώρες να μου θυμίσουν κάτι μαύρα συναισθήματα. Πέρασαν από μέσα μου εικόνες γόρδιου δεσμού ακουμπισμένες στην ερώτηση της απάντησης. Φωτεινές  οι ώρες που έσκαψαν τα αυλάκια με τα λάθη. Η ανίκανη ευτυχία δεμένη στο αμπόρετο. Πολλά τα βήματα, ξέρει πως δεν τα προλαβαίνει. Μα τα μελλοντικά πράγματα που μπορούμε να σκεφτούμε σε διλήματα μπλεγμένα θαμπώνουν το βλέμμα. Οι ώρες κόρες απανωτές, χιλιάδες σαν πλήθη σε λαϊκές  διαδηλώσεις. Πανομοιότυπες, του Γαΐτη θυγατέρες. Με τα μαλλιά τα αταίριαστα στο μέτρο της κάθε μιας πλεγμένα. Μια όμως έχει το ποιο πρόχειρο χτένισμα ένδυμα απλό αέρινο να επιτρέπει κάθε κίνηση. Χαλαρό το βλέμμα ορεξάτο ντυμένο με τους καρπούς της άνοιξης Και το αίμα γοργό, ξυράφι η φωνή Την περιτριγυρίζουν χιλιάδες όχι  . . . εκατομμύρια κολασμένοι . . . Εργάτες κι εργατόπουλα , τα παιδιά της βάρδιας της γραμμής παραγωγής χαμάληδες και μαναβάκια. την εμπιστεύονται την ερωτεύονται φλερτάρουν μαζί της και ονειρεύονται. Και τότε δεν μπορεί να τους την πάρει κανείς σαν ονειρεύονται. Γίνονται ένα μ’ αυτήν. Κτυπούν καμπάνες , φυσούν τις σάλπιγγες της Ιεριχούς. Γκρεμίζουν τείχη και κάστρα ο αέρας σαρώνει ότι σκοτεινό συναντά στο διάβα του. Είναι η δική μας ώρα η ώρα η ποιο μεθυστική η ποιο ωραία η ώρα που όλοι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν η ώρα που προετοίμασαν με τόση επιμέλεια και στρατηγήματα. Είναι η ωριμότητα τους και δεν γίνετε αλλιώς   Η Επανάσταση είναι στην ώρα της . 28 Ιουλίου 2017, 04:16

102) 

Λιμνάζοντα ύδατα.  ποίηση  Και εσένα που φεύγει το παιδί σου για τα ξένα με ένα πτυχίο στα χέρια ξέρεις θα πονέσει πολύ στο δρόμο της προσφυγιάς. Θα τον δείχνουν με το βλέμμα, από μέσα του θα ανέβει μια φωτιά που θα τον καίει. Παρακατιανός αδικημένος και τα αφεντικά ξετσίπωτα θα βάζουν τα βρομερά τους χέρια έτσι αυθάδικα να κλέψουν την πανάκριβη αξιοπρέπεια του. Σε ξεγελούν τα φώτα κ οι ρεκλάμες τους το κυνήγι της επιτυχίας σε στενεύει το αδιέξοδο  Ο κόσμος τους είναι γεμάτος νεκρούς, ύφαλους η μηχανή του δε χορταίνει. Δώσε μου το χέρι σου πρέπει να την καταστρέψουμε. 17 Ιουλίου 2017, 20:18

101)   

Ρίτσος ποίηση  Ο...Γιάννης Ρίτσος ένας υπερβολικός. Μα άνθρωπος που δε ξαστόχαγε να ποτίσει με το νερό τις ελπίδας και της ομορφιά, την τροφή την προσμονή να πλέξει λουλούδια με τα ξερά αγριόχορτα για να στολίσει το αδειανό ανθοδοχείο. 15 Ιουνίου 2017, 01:29

100)   
Για τον τόπο μας 10/6/17


https://youtu.be/epY1EPS6vSg

Στα μυρωμένα χώματα αυτού του τόπου

Φυτρώνουν νε τα ποιο γλυκά κλαριά

Σφυρίζουν άνεμοι και ξεροβόρια

Λαλούν θεσπέσια πουλιά χρωματιστά

Κι είναι τα σπίτια μας λευκά κι ανάρια

Μες στις ασφάκες και τα δενδριά

ήλιοι υπέρλαμπροι και πυρωμένοι

χιόνια λευκά αστραφτερά

και τα μπλε ακρογιάλια μας κυματιστά 

 https://youtu.be/epY1EPS6vSg

10 Ιουνίου 2017, 11:53

99)    ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗ ΩΡΑΙΑ ΖΩΗ ΜΑΣ.

ποίηση  Κράτησα την πνοή μου να μη ξυπνήσω τα μικρά ζαχαρωτά. Στις μορφές και τα σχήματα που υπήρχαν, κι άλλα πολλά άλλα πράσινα τουρκουάζ κρεμ. Η όψη τους λιμπιστική. Η προδιάθεση να τα προστατεύεις προφανής. Η ομορφιά τους απαράμιλλη έτσι όπως και στα κατακόκκινα τριαντάφυλλα του κήπου. Τι είναι αυτό που δημιουργεί αυτό το αίσθημα προστασίας ; Ποιας απώλειας ακριβώς ο φόβος μου κυκλώνει τα συναισθήματα; Τι μου ξυπνά αυτές τις ιδιαιτέρες έννοιες; Ο θαυμασμός του ωραίου η προστασία του ανεπανάληπτου. Γίνεται απόκτημα της παγκόσμιας ομορφιάς,  αυτής που μπορεί να νιώσει ο καθένας με την πρώτη ματιά,  να σκλαβωθεί απ αυτήν, δέσμιος της, να κρατήσει την πνοή του μπροστά στον αβάσταχτο φόβο της απώλειας. 28 Μαΐου 2017, 17:15  28/05/2017