ΠΟΙΗΜΑΤΙΚΑ - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Κρύψε τα όνειρα ξανά κρύψε ξανά τα λόγια που πόνους εγεννήσανε, και τις πληγές τις καίνε.   Καυτά τα δάκρια, πικρά τα χείλη, τα μάτια κόκκινα. Πληγές πάλης. Αίμα, πόνος. Τακτικό αμάρτημα  Ταξικό απόβλητο μικρόψυχο πάθος  δίπλα στη νήσο των σειρήνων κοντά στις σάλπιγγες της Ιεριχούς περιτριγυρίζω τον ετοιμόρροπο τοίχο. Απ' τις ρωγμές κυλά η αγανάκτηση ο καημός η συμφορά του κόσμου βαραίνει τις καρδιές  ανάβουν φωτιές κλάματα φλάμπουρα στιγμές αλλοφροσύνης.  φουσκώνει ο αέρας τα πανιά φουσκώνουν  τα σίδερα σπάνε  τα κάστρα πέφτουν με πάταγο.

  02 Μαΐου 2022, 06:52 ΣΥΝΝΕΦΟ ΜΕ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ ποίηση    ?wmode=transparent" frameborder="0" allowfullscreen> 0 0 -  επεξεργασία

  ΠΟΙΗΜΑΤΙΚΑ 03 Απριλίου 2022, 21:45 Πόοοοοολ ποίηση   Τα κομμάτια εδώ πέρα είναι πολλά συντρίμμια  ριγμένα τριγύρω. Από εύθραυστο κράμα αγάπης και μίσους, από σπίτια εργοστάσια λιμάνια σιταποθήκες. Πραμάτεια μπόλικη καταγής απιθωμένη από βομβαρδισμούς κατεστραμμένη. Σκληρό το τέλος,  η μέρα σκοτεινή. Ο πόλεμος έκθαμβος από την αγριότητα του ανθρώπου. Σαν πόνεσες, σαν δάκρυσαν τα μάτια, άναψαν φλόγες οι λογισμοί της υποκρισίας τα πικρά νέα, σα φαρμάκι τρέχουν. Μια εικόνα ενός άλλου κόσμου που γεννιέται μέσα από τον πόλεμο μέσα από τους τάφους κουνώντας τα κομμένα χέρια τις πατερίτσες. Πάντα μετά τον πόλεμο η άλλη μέρα είναι απροσδόκητη. Η μοιρασιά στου γύπα το ποδάρι σαν αχνιστό φαΐ. Ίαινες, οι Ιμπεριαλιστές χτεσινοί φίλοι συνεργάτες τώρα εχθροί. Όμως τα πράγματα αλλάζουν και ποιοτικά. Νέοι αφέντες μπροστά μας νέοι αυτοκράτορες.

  07 Μαρτίου 2022, 17:46 Διονύσης Σολωμός https://m.youtube.com/watch?v=pncIYsnkGfo&feature=share

  05 Φεβρουαρίου 2022, 00:11 Βηματισμοί Περπατώ . . .   κάποιοι μετρούν χαρτονομίσματά Ο τοίχος ραγίζει επικίνδυνα το τηλεγραφόξυλο πέφτει. Ο σεισμός ζει μαζί μας ο τρόμος και η ψυχραιμία περπατούν αντάμα. Παλεύουν με το ποίημα.  Το ποίημα τρομοκρατεί, ανθίζει τη μυγδαλιά, ματώνει τα άστρα. Οι σταγόνες ποτίζουν με αίμα τη γη, το χώμα φουσκώνει. Το μήνυμα αμυδρό καθαρό η στιγμή τυλίγεται από το πεπρωμένο. Το ποτήρι γεμίζει κάθε σταγόνα ανεβάζει τη στάθμη του. Η αγάπη συγκλονίζεται από το αντίθετό της. Τόλμα δείξε τα στήθη σου τα δόντια σου τα χέρια πληγωμένα κρατάν. Της μοίρας τα ξόρκια κρυφά, σουβλερά, γυναίκα ίαινα με σταχτιά κορδέλα στα δύσκολα μαλλιά. Δε φοβάμαι μήπως το τραίνο χάσω, περνάν συχνά την ώρα δεν ξέρω για να σε ανταμώσω. Που θα ανοίξεις το βήμα κοιτώντας στην καρδιά μέσα σε διάφανο γυαλί και θα σε πάρει από το χέρι. Αγαπημένη συνάντηση μάθε μου τα πρώτα βήματα στων ματιών σου το χρώμα σταθερά να τρικλίζω. Ζω στην κορφή του ποιήματος σα χρωματιστή πεταλούδα σα μαργαρίτα σ

  17 Δεκεμβρίου 2021, 00:30 Αντι χαρη ποίηση    Σκίζει τους ουρανούς μια αδικία πλανιέται πάνω από τον κόσμο γεμίζει δάκρυα πυροδοτεί αντιδράσεις  οι κυβερνήσεις απαξιώνουν τους ανθρώπους μια πίκρα πλανιέται πάνω από τον κόσμο γεμίζει φτώχεια η τσέπη κι ο πλούτος τριγυρίζει κλέφτης σκυφτός κακός λεπρός διαλύει το φως κι απλώνει το σκοτάδι  αγοράζει κλειδιά φίλους ανθρώπους διαχέει παντού μια πράσινη μούχλα με εμπορικά κατακάθια ανταγωνίζεστε το θεό με μαύρες αλυσίδες δένουν τις καρδιές βομβαρδισμένων τόπων. Σε σκοτεινές φάμπρικες παράγει υπεραξία,  τρύπια, άδεια αφήνει τη γη πληγωμένη τυλιγμένη στους αέριους ρύπους ζαλισμένη ασφυκτικά κουρασμένη ίσος χρειαστεί να καταργηθεί