11 Μαρτίου 2020, 00:45 Στο καιρό του Μινώταυρου ποίηση Αρχή και τέλος το πέλαγος βαθύ θαλασσί το χρώμα της ας πούμε λουλακί. Ξαγνάντι στον αφρό το ταξίδι ο κόπος το μυαλό ο φόρος πικρός. Στον φάρο λαμπερό φως φανταχτερό Αστέρι λαμπερό σημάδι στον καιρό του Μινώταυρου. Στο σεργιάνι του κόσμου καταμεσής του πέλαγου Με οδηγό το αστέρι που φέγγει τα λευκά τετράδια με τα μεγάλα γράμματα που ξεκόλλησα από τα σάπια καράβια απ' τις πρύμνες τους στα διαλυτήρια της ζωής τους. Το φως του από το παράθυρο μπαίνει δειλό αλαφρύ Αχνίζει πάνω από τα γραμμένα μυστικά του παρελθόντος. Λαμποκοπά φωσφορίζει περιτριγυρίζει τα μάτια του φαροφύλακα ψάλει τρομερά μαντάτα για το μέλλον το παρελθόν ζητά εκδίκηση θέλοντας να βγει από το κουκούλι του να γεννηθεί το νέο.
Ποιήματα του Ανέστη Χριστίδη