102) 

Λιμνάζοντα ύδατα.  ποίηση  Και εσένα που φεύγει το παιδί σου για τα ξένα με ένα πτυχίο στα χέρια ξέρεις θα πονέσει πολύ στο δρόμο της προσφυγιάς. Θα τον δείχνουν με το βλέμμα, από μέσα του θα ανέβει μια φωτιά που θα τον καίει. Παρακατιανός αδικημένος και τα αφεντικά ξετσίπωτα θα βάζουν τα βρομερά τους χέρια έτσι αυθάδικα να κλέψουν την πανάκριβη αξιοπρέπεια του. Σε ξεγελούν τα φώτα κ οι ρεκλάμες τους το κυνήγι της επιτυχίας σε στενεύει το αδιέξοδο  Ο κόσμος τους είναι γεμάτος νεκρούς, ύφαλους η μηχανή του δε χορταίνει. Δώσε μου το χέρι σου πρέπει να την καταστρέψουμε. 17 Ιουλίου 2017, 20:18