07 Αυγούστου 2025, 15:51
Το καρότσιΚαθησμένος σε ένα καρότσι σκέφτομαι
πόσα δευτερόλεπτα έχει η αναμονή
γυρνάς μέσα στο κεφάλι μου ασταμάτητα
με φως και με φεγγάρι.
Περιδιαβαίνεις απρόσκλητα μέσα στο παρελθόν
μου.
Ξέρω τα ατέλειωτα ταξίδια
της προσμονής τα απόπαιδα.
Ξέρω τους κύκλους του αίματος
καθώς παγώνει στο ακίνητο κορμί
χρωματίζει τη σκέψη αυθόρμητα
μια κόκκινη παντιέρα
κι έτσι βάφει τη θάλασσα τα ψάρια
κι αν τα τουφέκια που βροντούν και χάνετε η φωνή τους
μπορούν να σε ξυπνήσουν έτσι ψηλά κρατήσου.
Ντύσου το ένδυμα που σφίγγει το πανώριο κορμί της ύπαρξής
σου ώστε να μη διαλυθεί.
