96)   

Στη στυγνή εκμετάλλευση. ποίηση  Στης υπεραξίας την παραγωγή, ο Γρηγόρης έχασε το χέρι του, τα εργατικά ατυχήματα βγαίνουνε πρώτα μας φώναξε. Συνήθως προς το  τέλος του εργάσιμου χρόνου ξαναφώναξε, μιας και κοστίζουν κάτι παραπάνω τα μέτρα προστασίας. Το αίμα τρέχει  ……. Πλουτίζουν. Βάζουν και στα κελάρια σε ξέχωρα βαρέλια. Το χωρίζουν κατά ηλικίες. Κατά σοδειές, Το παιδικό ίδιο μεταλαβιά μπρούσκο, από πολέμους αποστάγματα ξέχωρα. Ο επιστάτης με την καμπούρα και την χοντρή αρμάθα  με τα κλειδιά στη φαρδιά του ζώνη βαριά πατά στα σκαλιά, με τρίξιμο πνιχτό ανοίγει βαριά την πόρτα με κύματα αλλεπάλληλα να μπει ο αέρας δροσερός, το φως, να διώξει τη μυρωδιά της μούχλας να κρατήσει ζωντανό του αφέντη το κέρδος. Και μου είπε ο γέρος: Η θάλασσα αν ήτανε γιαούρτι συρματόπλεγμα και πολυβόλα θα βάζανε να την πουλάνε οκτώ γρόσια το κιλό. Και αγανακτείς σ αυτό το χάος. Το μίσος τους απύθμενα ταξικό. Το καθήκον, αυτό,  σε καλωσορίζει. Αυτό τα φτερά ανοίγει, προς τα φύλλα τα χρυσά της δάφνης. 17 Μαΐου 2017, 21:05