Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
97)      Ο ποιητής την ποίηση ποιεί. 




Η ποίηση στον αιώνιο δρόμο της ακολουθεί την νοητική πορεία του ανθρώπου.
Παρακολουθεί στη μορφή και στο ύφος τη μετάλλαξη των κατακτήσεων της γνώσης. 
Την μετάλλαξη την αλλαγή των κοινωνικών σχηματισμών στην ουσία τους όπως και κάθε άλλη πλευρά του ανθρώπινου πολιτισμού. Θεωρώ ότι καθορίζεται από αυτή. 
Ξέρουμε ότι η ταξική θέση στην οποία βρίσκεται ο ποιητής καθορίζει προσδιορίζει την οπτική γωνία για τα πράγματα την ιδεολογία με την οποία επεξεργάζεται τα ερεθίσματα του.
Βέβαια η ταξική θέση ποτέ δεν είναι ακριβώς ίδια μα και τα ιδεολογικά αποκρυσταλλώματα έχουν την ίδια ιδιαιτερότητα.
Αυτά ως προς την αντικειμενική εξέταση των παραμέτρων που ενεργούν στο ποιητικό  έργο.
Δε μπορούμε όμως να μην εξετάσουμε τους ιδιαίτερους παράγοντες που έχουν να κάνουν με τα προσωπικά βιώματα, τις ευαισθησίες, της κάθε ξεχωριστής ποιητικής μορφής.
Να μην αναφερθούμε σε γεγονότα που επέδρασαν με μοναδικό τρόπο πάνω στην διάνοια του, που το ίδιο σε άλλους ανθρώπους έπαιξε έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο. 
Πολλές φορές ακούμε ανθρώπους να αφηγούνται με μοναδικό τρόπο που έκθαμβοι αναρωτιόμαστε, ξέρει σε τι ύψος καλλιτεχνικής δημιουργίας  θα μπορούσε να φτάσει αν επεξεργάζετο κιόλας τα περίφημα αφηγήματα του. 
Εδώ μπαίνουν όμως παράγοντες όπως το θέμα, η στόχευση, του καλλιτεχνικού έργου που προσδιορίζονται από τις άλλες παραμέτρους που προείπαμε.
Καθαρά πρέπει να πω και αφορά μόνο εμένα από όσο γνωρίζω, πως ο πρώτος που απολαμβάνει το ποίημα είναι ο ίδιος ο ποιητής. 
Ναι κύριοι αυτός γράφει μόνο για να τέρψει να ικανοποιήσει τις δικές του αισθητικές και διανοητικές ανάγκες.
Να εκπληρώσει την εσωτερική έλλειψη, την ικανοποίηση, να κατορθώσει να φέρει σε πέρας την ποιό δύσκολη ανθρώπινη πράξη, να γίνει κάτι ιδεατό. 
Αυτός λοιπόν βάζοντας σε τάξη αισθήματα, εικόνες, πόθους, αρμολογώντας και συναρμολογώντας κόσμους κι ουρανούς, ρίχνει το χρώμα του ζωγράφου το ποιό φωτεινό, για να αναδείξει εκείνο το μυριστώ λουλούδι, που θα του δώσει χαρά στα μάτια, στην όσφρηση, στην φαντασία.
Και καθώς θα ξυπνήσει στο τέλος της διαδικασίας (προτσές)   θα το διπλώσει και θα περιμένει να του περάσει η έξαψη. 
Τότε μόνο τότε θα σκεφτεί να τα εκθέσει να εκτεθεί κι αυτός μαζί τους και ποιός ξέρει σε κάποιους μπορεί πέρα από ωραία, ενδιαφέροντα, ίσως να έχουν να πουν κάτι κάτι παραπάνω.
19 Μαΐου 2017, 23:03 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Προχωρημένο το μοντέλο

  15 Απριλίου 2020, 21:32 Προχωρημένο το μοντέλο Το απόγευμα. . . . Κριμένος πίσω από τις γρίλιες του παραθύρου παρατηρούσε το φως που σιγά σιγά χαμήλωνε έβλεπε τη μέρα να φεύγει. Μια περίεργη ανυπομονησία χαρακτήριζε κάθε σκέψη κάθε κίνηση. Γλώσσα λανθάνουσα . . . . έχει. Την σκέπτονταν συνεχώς Προσπαθούσε να της γράφει ευχάριστα γράμματα αισιόδοξα γεμάτα όνειρα για το μέλλον. Αυτά του τα γράμματα τα δίπλωνε με προσοχή τα έβαζε καθημερινά σε ένα κουτί. Δεν παρέλειπε την ημερομηνία πάντα καλογραμμένη με καλλιγραφικούς χαρακτήρες. Το περιεχόμενο του γράμματος ταξίδευε νοερά, εξίσου ήταν και η απάντηση που λάμβανε. Πάντα συμβουλευόταν τα προηγούμενα καθώς και τις νοερές απαντήσεις. Θεριό που τρώει τη σάρκα του ο χρόνος που περνά μα και τα όνειρα που δε βρήκαν εκπλήρωση. Κάποιες ατυχίες. . . λέμε να δεν ήρθαν τα πράγματα όπως τα περιμέναμε. Ύστερα έκλεισα τα παραθυρόφυλλα και κλείδωσα τις θύμησες πέρασα από το μυαλό τον πόνο της ανεργίας που σου σπάει τα κόκαλα και ξεριζώνει την αξιοπρέπε

Η Χελίν Μπολέκ Πέθανε μετά από 288 μέρες απεργίας πείνας

  20 Μαΐου 2020, 15:47 Πέθανε μετά από 288 μέρες απεργίας πείνας η Χελίν Μπολέκ Σάββατο 04/04/2020 - 13:56 Πέθανε μετά από 288 μέρες απεργίας πείνας η Χελίν Μπολέκ, μέλος του συγκροτήματος Grup Yorum   Η απεργία πίνας φαντάζει σαν το τελευταίο βήμα, όταν η αξιοπρέπεια φτάνει στο έσχατο σημείο. Όταν οι νόμοι τους παραβιάζουν την υπόσταση του ανθρώπου. Όταν είναι γεμάτες οι άδικες φυλακές τους, σήμερα πια  σε όλο τον κόσμο. Όταν φτάνεις να προτιμάς να πεθάνεις γιατί το να ζεις έτσι, δε χωρά μέσα σου. Ξέρεις πως δε νοιάζονται γι ένα νεκρό παραπάνω. Μετά τους τόσους πολέμους που κάνουν μόνο ο αντίκτυπος στην κοινωνία τους δυσκολεύει κάπως, Αλλά να έτσι γιατί το κουράγιο η απελπισία η πίστη φωνάζει πως πρέπει να αντιδράσουμε. Γιατί οι δικές μας σφαίρες είναι τα ίδια τα κορμιά μας. Αυτοί είναι σκληροί επιδέξιοι τσαρλατάνοι ειδικοί στο ξεζούμισμα του εργάτη στην υπερεκμετάλλευση των πόρων του πλανήτη. Μα πως μπορείς να δεχθείς να πεθαίνεις εσύ που αγαπάς τόσο τη ζωή. Σαν τραγουδάς φτιάχνεις σ

Βοριάς

  17 Ιανουαρίου 2021, 22:00 Βοριάς ποίηση       Πες μου αντίο. Ευτέρπη! Έφυγα ξαφνικά, σε ένα όνειρο αποπλανήθηκα. Ανήξερος πλανήθηκα να βρω τον κήπο, στην Εδέμ έχασα το χώρο, στο χρόνο σκόνταψα κι ένοιωσα απόγνωση. Σε σκοτάδι βαθύ έχασα το δρόμο, μπερδεύτηκα ανάμεσα στα αστέρια. Η ρυμοτομία του ουρανού απίθανη. Δεν μπορώ να καθορίσω πότε έφτασα στον κόσμο των θαυμάτων. Ένα ρευστό σύνολο εικόνων επιθυμιών και η Αλίκη να τριγυρνά στα θαύματα. Η μοναξιά φύσηξε έναν βοριά απελπισμένο, δήθεν ανέμελο, να τυλίγεται στα σακάκια και τα ρούχα τους. Από εκεί μακριά είδα την κίνηση των  πτηνών και των ανθρώπων, μες τον άνεμο χιλιάδες χρόνια τώρα. Το σύννεφο ξέχασε να κρυφτεί πριν ξημερώσει. Το όνειρο αποκαλύφθηκε.