25)   Διαφήμιση

Πόνος και χαρά και δάκρυ στις ζωής την έλλειψη υπάρχει κενό…… πρέπει να καταληφθεί . Στα μέσα μέρη σκοτεινιά κι απέξω ήλιος και δροσιά σύγκρουση φωτεινότητας  σε τούτα τα αλώνια γυρνάω και σ’ αναζητώ σε πιο ψηλά μπαλκόνια. Νοήματα αντιθέσεων γεμίζουν τις σελίδες κι εκεί που λες πως ξέφυγες στο δόκανο πιασμένος. Τα νέα τα μοντέλα σας μας έχουν καθηλώσει και το μυαλό ανήμπορο να πει και ένα όχι της διαφήμισης δεσμά το χουν αιχμαλωτίσει και ενεργεί παράλογα κι ανάλογα εθισμένο από σειρήνες μαζικές σε οθόνες μες τη λασπουριά που έχουμε βαλτώσει και μες την τσέπη μας λεπτά δεν μένουν διόλου. Κέντρα απεξαρτήσεως για αυτά δεν έχει, μόνο εξαρτήσεως Θολώνει το είναι σου αισθάνεσαι πως αυτό το κάτι σου λείπει Κάποιοι γράψανε  πάνω στα θέλω σου και συ τα βρίσκεις αναγκαία Προγραμμάτισαν το μυαλό σου τα αισθήματά σου και βάλανε στοίχημα πως δεν μπορείς να αντισταθείς, τόσες χιλιάδες πωλήσεις. Μα πως μπορούν τι κάνουν πως τα καταφέρνουν πια εξώκοσμη γνώση χρησιμοποιούν; Σχολεία αμορφωσιάς ένδειας χαμένου τίποτα περιφρόνησης και θλίψης  02 Νοεμβρίου 2014, 17:17

24)    Αίολη μαντινάδα




Η κατάρα της αίολης μαντινάδας διάβασε τις κατάρες του σύμπαντος και άστες να αιωρούνται μανιασμένες.
Αυτές ξέρουν που θα πάνε να κάτσουν τις οδηγεί του Αίολου η φρενιασμένη ανάσα.
Κάθε κατάρα και πόνος μυστικό πέρασμα προς τη λύτρωση τον εξαγνισμό.
Τιμωρία που έχει τη φόρμα της μαντινάδας αυτοσχέδια στη στιγμή φτιαγμένη από την αδυναμία κάπως αλλιώς να επέμβεις στα τρέχοντα.
02 Νοεμβρίου 2014, 16:54

23)    Άρωμα 

Γράφω, γράφω και διαβάζω και περνώ ξανά περνώ τ' άρωμά σου ανεμίζει στο μυαλό μου τριγυρίζει σαν περνά απ τις γραμμές μεθυσμένες τρέχουν λέξεις που αλλιώς διαβάζοντας 02 Νοεμβρίου 2014, 16:09

22)    Γάργαρες χαρούμενες κοιλάδες απέραντες. 

Τοπίο αυτό  που φλέγεται από  ζωή και υπέρβαση.  Απαλές στιγμές κάτω από το αεράκι από τα φύλλα της ελιάς της χρυσοπράσινης μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού η παγωνιά της απόστασης λειτουργεί απαλό άγγιγμα . Θάλασσα μπλε και πράσινο ενωμένα στις άκρες της αμμουδιάς Η αγκαλιά του έρωτα χτυπά τα φτερά του στον αφρό του κύματος ξανά και ξανά . Προσπαθεί να ενώσει τον ουρανό στην αλήθεια του να πείσει για το αύριο. Για το αύριο που κατανοεί που χρειάζεται που λείπει . Τρελός  ποιά βλέπει ανθρώπους ενταγμένους στον μη έρωτα στη σήψη  Φορά καθ εις  το καβούκι του  σάλιαγκα αφού  η άμα δεν μπορεί να συρθεί  με την κοιλία του και με τα κέρατα του. Αλμύρα δυνατή γεύση συνέχεια της πίκρας  σε σχέσεις ανθρώπινες σαν την επιβίωση  Γάργαρες  χαρούμενες κοιλάδες στο απέραντο. Τοπίο, αυτό το γεμάτο άνδρες και γυναίκες. Γεμάτο  φωνές που κρατούν ίσια πέρα κρατούν το φως στο λιόγερμα του κόσμου. Αναφτώ καντήλι. Διαδήλωση  απώλεια τεκμηρίωση επαφή. Μια βαθιά πληγή πολύ βαθιά κρεμασμένη από της καρδιάς τα φύλλα απέραντα βαθιά. Απαλές στιγμές κάτω από το αεράκι από τα φύλλα της ελιάς της χρυσοπράσινης μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού. Η παγωνιά της απόστασης λειτουργεί σαν μέγα ερωτηματικό που όλα τα φεγγοβολεί. Διάφανα τα χέρια οι καρδιές προσμένουν . Απάντηση σε κάτι που ξεκάθαρα δεν ετέθη ποτέ. Απαιτεί στην τόση ένταση λίγο παράμερα να σταθείς. Μια σταγόνα αίμα χριζόταν μια σταγόνα πολύτιμη Ικανή τη ζωή να συνεχίσει τα κλαδιά να τα θρέψει. Και την έδωσες εσύ την κατάλληλη ώρα την στιγμή που θα πέθαινε το όνειρο. 02 Νοεμβρίου 2014, 15:54

21)   Αποχωρισμός

Χαμόγελο πλατύ ζεστό Μάτια γεμάτα . γεμάτα αγωνία φόβο . Ζεις την αγωνιώδη πορεία του θανατικού του αποχωρισμού. Που σιγά αργά βασανιστικά μας υπενθυμίζει τον επερχόμενο χωρισμό . Αγάπη λάθη μικρότητες που δεν απέφυγα σημάδεψαν τα βήματα μιας ζωής

02 Νοεμβρίου 2014

20)     Αναστενάζεις

Αναστενάζεις, κρύβεις στο συρτάρι βαθιά    χαρτάκια. Κομμάτια από τη σκέψη που σε φέρνει ως εδώ. Μα δεν  κοιτάς  ποτέ ψηλά φοβάσαι πως δεν φτάνεις. Δε φτάνεις τα άστρα που θέλεις να τα αλλάξεις χρώμα. Πάντα ήθελες κάτι να μας πεις κάτι για !… μα ποτέ δεν πρόλαβες να μας το τελειώσεις πάντα κάποιος σε διέκοπτε και εσύ ευγενείς φύση και θέση πάντα παραχωρείς χώρο στους άλλους. Στον κουμπαρά του απωθημένου σου  βάζεις χαρτάκια πράσινα κόκκινα γραμμένα η άγραφα τσαλακωμένα η βελούδινα σα τον φιλάργυρο που μαζεύει λύρες όχι για να τις ξοδέψει μα για να τις βλέπει  να παίρνει δύναμη από αυτές όταν ακουμπά πάνω τους το βλέμμα του. Δειλός όπως είναι δίνει κουράγιο στο εγώ του βαυκαλίζετε με τα πανέμορφα χαρτάκια του, εφευρίσκει λόγους ύπαρξης πλουτίζοντας τον κουμπαρά του. Στον άνεμο ποτέ δεν τα εμπιστεύτηκε να μην του τα μαρτυρήσει, βάζει μάλιστα πέτρες στις τσέπες του σακακιού του έτσι λιανός που είναι φοβάται μη του το πάρει και το σηκώσει. Έχει τακτικά δοσοληψίες με το θησαυρό του κι ανεβαίνει στου ουρανού τα ποιο πορφυρά τα σύννεφα σα τα διαβάζει χάνετε εκεί πάνω ώρες ατέλειωτες. Μέσα του τρέχει ένα δάκρυ έχει κάνει μάλιστα ένα αυλάκι  ανάμεσα στα φύλλα της καρδιάς. Mα σε κανέναν δε το μαρτυρά ετούτο το μαράζι το έχει κρύψει τόσο καλά στο μέσα της μέρος που κοντεύει να ξεχάσει και ο ίδιος γιατί είναι τόσο λυπημένος. 06/2008

19)         Αναμνήσεις

Με τις  αναμνήσεις ταλαιπωρημένες μαύρες με μακρουλές μορφές λιγνές να συναλλάσσονται μεταξύ τους ανακατώνονται μέσα μου, παλεύουν επάνω στα εσώψυχα μου τραυματίζουν τον ουρανό ματώνουν τη σκέψη τη λογική. Παράλογη, οδηγούν πορεία, ναυτία, πια η πραγματικότητα; Το παραμύθι πανέμορφο ιστορία γλυκιά γλυκό του κουταλιού σταφύλι με χάντρες κέρινες ρόγες σταρένιες παραμυθένιες. Αφήσου ανέβα στο πλεούμενο του Μωυσή πέρνα μαζί του το Νείλο χαλάρωσε. Μα ποιος κάνει παιχνίδι; ποιος κανονίζει τι θα πεις τα μάτια τι θα βλέπουν τι θα σου κελαηδάνε. Έτσι τραυματισμένο πουλί ζωντανό τρομαγμένο, χωρίς γέφυρες στο χάος του γαλάζιου στο μαρτύριο του ήλιου χωρίς δρόμους επιστροφής τώρα πια κρανίου τόπος. Δεν ακούγεσαι…… δεν ακούγεσαι……… νιώσε το άρωμα, μη περιμένεις τον κεραυνό, πλύσου με τη βροχή τρίψε την άμμο στο κορμί σου κοκκίνισε το δέρμα σου νιώσε τη δύναμη που έχεις, δίωξε την απογοήτευση την αδυναμία αυτό που σε θολώνει κράτα τον φίλο από το χέρι έτσι για να παίρνεις κουράγιο δύναμη, σαν τον γιο του Ποσειδώνα και της Γης (Ανταίος) Ρώτησα κι αν δεν έχεις φίλο; Πολλοί δεν έχουν μου είπε. Γι αυτό είναι τόσοι πολλοί οι λυπημένοι. . . . . τόσοι νιώθουν μελλοθάνατοι. 02 Νοεμβρίου 2014, 00:18