Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
22)    Γάργαρες χαρούμενες κοιλάδες απέραντες. 









Τοπίο αυτό  που φλέγεται από  ζωή και υπέρβαση.
 Απαλές στιγμές κάτω από το αεράκι
από τα φύλλα της ελιάς της χρυσοπράσινης
μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού
η παγωνιά της απόστασης λειτουργεί
απαλό άγγιγμα .
Θάλασσα μπλε και πράσινο ενωμένα
στις άκρες της αμμουδιάς
Η αγκαλιά του έρωτα χτυπά τα φτερά του στον αφρό του κύματος ξανά και ξανά .
Προσπαθεί να ενώσει τον ουρανό στην αλήθεια του να πείσει για το αύριο.
Για το αύριο που κατανοεί που χρειάζεται που λείπει .
Τρελός  ποιά βλέπει ανθρώπους ενταγμένους στον μη έρωτα στη σήψη  Φορά καθ εις  το καβούκι του  σάλιαγκα
αφού  η άμα δεν μπορεί να συρθεί  με την κοιλία του και με τα κέρατα του. Αλμύρα δυνατή γεύση συνέχεια της πίκρας  σε σχέσεις ανθρώπινες σαν την επιβίωση 
Γάργαρες  χαρούμενες κοιλάδες στο απέραντο.
Τοπίο, αυτό το γεμάτο άνδρες και γυναίκες.
Γεμάτο  φωνές που κρατούν ίσια πέρα κρατούν το φως στο λιόγερμα του κόσμου.
Αναφτώ καντήλι.
Διαδήλωση  απώλεια τεκμηρίωση επαφή.
Μια βαθιά πληγή πολύ βαθιά
κρεμασμένη από της καρδιάς τα φύλλα
απέραντα βαθιά.
Απαλές στιγμές κάτω από το αεράκι
από τα φύλλα της ελιάς της χρυσοπράσινης
μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού.
Η παγωνιά της απόστασης λειτουργεί σαν
μέγα ερωτηματικό που όλα τα φεγγοβολεί.
Διάφανα τα χέρια οι καρδιές προσμένουν .
Απάντηση σε κάτι που ξεκάθαρα δεν ετέθη ποτέ.
Απαιτεί στην τόση ένταση λίγο παράμερα να σταθείς.

Μια σταγόνα αίμα χριζόταν μια σταγόνα πολύτιμη
Ικανή τη ζωή να συνεχίσει τα κλαδιά να τα θρέψει.
Και την έδωσες εσύ την κατάλληλη ώρα την στιγμή που θα πέθαινε το όνειρο.
02 Νοεμβρίου 2014, 15:54 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Προχωρημένο το μοντέλο

  15 Απριλίου 2020, 21:32 Προχωρημένο το μοντέλο Το απόγευμα. . . . Κριμένος πίσω από τις γρίλιες του παραθύρου παρατηρούσε το φως που σιγά σιγά χαμήλωνε έβλεπε τη μέρα να φεύγει. Μια περίεργη ανυπομονησία χαρακτήριζε κάθε σκέψη κάθε κίνηση. Γλώσσα λανθάνουσα . . . . έχει. Την σκέπτονταν συνεχώς Προσπαθούσε να της γράφει ευχάριστα γράμματα αισιόδοξα γεμάτα όνειρα για το μέλλον. Αυτά του τα γράμματα τα δίπλωνε με προσοχή τα έβαζε καθημερινά σε ένα κουτί. Δεν παρέλειπε την ημερομηνία πάντα καλογραμμένη με καλλιγραφικούς χαρακτήρες. Το περιεχόμενο του γράμματος ταξίδευε νοερά, εξίσου ήταν και η απάντηση που λάμβανε. Πάντα συμβουλευόταν τα προηγούμενα καθώς και τις νοερές απαντήσεις. Θεριό που τρώει τη σάρκα του ο χρόνος που περνά μα και τα όνειρα που δε βρήκαν εκπλήρωση. Κάποιες ατυχίες. . . λέμε να δεν ήρθαν τα πράγματα όπως τα περιμέναμε. Ύστερα έκλεισα τα παραθυρόφυλλα και κλείδωσα τις θύμησες πέρασα από το μυαλό τον πόνο της ανεργίας που σου σπάει τα κόκαλα και ξεριζώνει την αξιοπρέπε
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Η Χελίν Μπολέκ Πέθανε μετά από 288 μέρες απεργίας πείνας

  20 Μαΐου 2020, 15:47 Πέθανε μετά από 288 μέρες απεργίας πείνας η Χελίν Μπολέκ Σάββατο 04/04/2020 - 13:56 Πέθανε μετά από 288 μέρες απεργίας πείνας η Χελίν Μπολέκ, μέλος του συγκροτήματος Grup Yorum   Η απεργία πίνας φαντάζει σαν το τελευταίο βήμα, όταν η αξιοπρέπεια φτάνει στο έσχατο σημείο. Όταν οι νόμοι τους παραβιάζουν την υπόσταση του ανθρώπου. Όταν είναι γεμάτες οι άδικες φυλακές τους, σήμερα πια  σε όλο τον κόσμο. Όταν φτάνεις να προτιμάς να πεθάνεις γιατί το να ζεις έτσι, δε χωρά μέσα σου. Ξέρεις πως δε νοιάζονται γι ένα νεκρό παραπάνω. Μετά τους τόσους πολέμους που κάνουν μόνο ο αντίκτυπος στην κοινωνία τους δυσκολεύει κάπως, Αλλά να έτσι γιατί το κουράγιο η απελπισία η πίστη φωνάζει πως πρέπει να αντιδράσουμε. Γιατί οι δικές μας σφαίρες είναι τα ίδια τα κορμιά μας. Αυτοί είναι σκληροί επιδέξιοι τσαρλατάνοι ειδικοί στο ξεζούμισμα του εργάτη στην υπερεκμετάλλευση των πόρων του πλανήτη. Μα πως μπορείς να δεχθείς να πεθαίνεις εσύ που αγαπάς τόσο τη ζωή. Σαν τραγουδάς φτιάχνεις σ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Βοριάς

  17 Ιανουαρίου 2021, 22:00 Βοριάς ποίηση       Πες μου αντίο. Ευτέρπη! Έφυγα ξαφνικά, σε ένα όνειρο αποπλανήθηκα. Ανήξερος πλανήθηκα να βρω τον κήπο, στην Εδέμ έχασα το χώρο, στο χρόνο σκόνταψα κι ένοιωσα απόγνωση. Σε σκοτάδι βαθύ έχασα το δρόμο, μπερδεύτηκα ανάμεσα στα αστέρια. Η ρυμοτομία του ουρανού απίθανη. Δεν μπορώ να καθορίσω πότε έφτασα στον κόσμο των θαυμάτων. Ένα ρευστό σύνολο εικόνων επιθυμιών και η Αλίκη να τριγυρνά στα θαύματα. Η μοναξιά φύσηξε έναν βοριά απελπισμένο, δήθεν ανέμελο, να τυλίγεται στα σακάκια και τα ρούχα τους. Από εκεί μακριά είδα την κίνηση των  πτηνών και των ανθρώπων, μες τον άνεμο χιλιάδες χρόνια τώρα. Το σύννεφο ξέχασε να κρυφτεί πριν ξημερώσει. Το όνειρο αποκαλύφθηκε. 
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα