Μια πατρίδα προδομένη
χώμα νωπό από αίμα
σπαρμένο με θραύσματα οβίδων
ριζώνει το φώσφορο,
υψώνονται τοίχοι σκληροί απάνθρωποι,
Συντρίμμια οι πόλεις
μοιάζουν με την οργωμένη Καρχηδόνα
και η πονηρή προπαγάνδα σου παγώνει νου και καρδιά.
Δεν πρέπει να ξέρεις την αλήθεια κίνδυνος είσαι
φοβούνται την απομόνωση ποιοι.
Ο πόλεμος μπλέκετε με την ανακωχή μπερδεύετε με την ειρήνη
Γυρνάει στους δρόμους μεθυσμένος απρόβλεπτος
παιδί του πλούτου του αρχαίου τυφλού
χώνει μετοχές στις τσέπες του δηλητηριάζει το αίμα του
η ανάσα του πικραίνει τη γέννηση της κάθε ημέρας
και αυτές έγιναν ποιο σκοτεινές.
