118 Εμπιστοσύνη
Σε κοίταξα ίσια βαθιά στα μάτια
Το πρόσωπο σου σφιγμένο
Δύσκολο να βρεις στήριγμα αδερφό
Δύσκολο να βρεις σύντροφο στη δουλειά
Κόβονται τα πόδια από την κούραση.
Απέναντι το αφεντικό μετρά τα βαριά σου βήματα.
Σκέφτηκα πόσο μόνος είσαι πόσο λιγώνεται η καρδιά σου
σαν σκέφτεσαι αν την αυριανή μέρα θα σε φωνάξει για μεροκάματο;
Και αυτό δένει το μυαλό σου την συμπεριφορά σου.
Μα αύριο θα σου μιλήσουμε.
Εμπιστοσύνη θα σου δείξουμε, θα σε φωνάξουμε στη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση
να ακουμπήσεις και να ακουμπήσουμε πάνω σου
να βάλουμε τους κανόνες στο μπόι της ανθρώπινης αξιοπρέπειας
στο μπόι του αύριο που ανοίγει η πλώρη της τάξης μας το ΚΚΕ
30 Απριλίου 2018, 21:17 |
15 Απριλίου 2020, 21:32 Προχωρημένο το μοντέλο Το απόγευμα. . . . Κριμένος πίσω από τις γρίλιες του παραθύρου παρατηρούσε το φως που σιγά σιγά χαμήλωνε έβλεπε τη μέρα να φεύγει. Μια περίεργη ανυπομονησία χαρακτήριζε κάθε σκέψη κάθε κίνηση. Γλώσσα λανθάνουσα . . . . έχει. Την σκέπτονταν συνεχώς Προσπαθούσε να της γράφει ευχάριστα γράμματα αισιόδοξα γεμάτα όνειρα για το μέλλον. Αυτά του τα γράμματα τα δίπλωνε με προσοχή τα έβαζε καθημερινά σε ένα κουτί. Δεν παρέλειπε την ημερομηνία πάντα καλογραμμένη με καλλιγραφικούς χαρακτήρες. Το περιεχόμενο του γράμματος ταξίδευε νοερά, εξίσου ήταν και η απάντηση που λάμβανε. Πάντα συμβουλευόταν τα προηγούμενα καθώς και τις νοερές απαντήσεις. Θεριό που τρώει τη σάρκα του ο χρόνος που περνά μα και τα όνειρα που δε βρήκαν εκπλήρωση. Κάποιες ατυχίες. . . λέμε να δεν ήρθαν τα πράγματα όπως τα περιμέναμε. Ύστερα έκλεισα τα παραθυρόφυλλα και κλείδωσα τις θύμησες πέρασα από το μυαλό τον πόνο της ανεργίας που σου σπάει τα κόκαλα και ξεριζώνει την αξιοπρέπε
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου