113)   Το διάλυμα

Αξεπέραστο το χαμόγελο ήρεμο το βλέμμα

Το μίσος είναι κρυμμένο στην απέχθεια

Η συνάντηση άκαρπη

Το χαμόγελο αξεπέραστο το ύφος κρύο

Η καρδιά απόμακρη κρένω  τη σιωπή

Χάνω το παιχνίδι χάνουν το παιχνίδι

Ένας αναβρασμός διάλυσης

Πικρό το διάλυμα της καρδιάς

Στυφό το στόμα η γεύση τσαλακωμένη.

ένα πουλί πετά σε μακρινό ταξίδι.

Ζει στο απέραντο χάος

Φυλακισμένος στο απέραντο

Κατοικεί σε καρδιές και τραγουδιέται

Σιγανά.

Τα καράβια στα μακρινά τους ταξίδια ιδρώνουν

Αγκομαχούν οι μηχανές τους κουρασμένες  

Κι ο λοστρόμος παρέα με το ναύτη

Κοιτούν τα άλμπουρα παρατηρούν το πέταγμα των γλάρων

χαϊδολογούν τα σιδερένια  σκαριά τους
ανεβοκατεβαίνουν στο ρυθμό των κυμάτων.

Αν το νερό σκεπάσει τα λάθη και ησυχία επικρατήσει

Τα κύματα θα συνεχίσουν να πάλλονται