72) Ο πόνος
 
Έχω ένα πόνο στην καρδιά μία βαριά καρδούλα
Και δε μπορώ πια να χαρώ να κλάψω να γελάσω.
Μου μαύρισαν τα όνειρα και κλαιν τα φυλλοκάρδια
Κατηφορά ο δρόμος μου μαύρος ο ουρανός μου
Και δε μπορώ να ξεχαστώ στο φως να ξαγναντέψω.
Αυγούλα ν’ έρθεις να με βρεις το δρόμο μου να φέξεις.
Να αλλάξει ο κόσμος κι ο ντουνιάς η πλάση να μερώσει.
Αχ Καρδερίνα μου γλυκιά φρέσκια καλοσυνάτη
σε έντυσα στα κίτρινα μέσα στη συννεφιά μου.
Κυπαρισσόδενδρο ψιλό κοντά στην κρύα βρύση
πάλι βάζεις τα χρυσά σου τα κυπαρισσόμηλα σου
στο σεργιάνι που περνάς όλους μας μας κατακτάς.
Ραγισμένο όνειρο μας στου ουρανού το ξάγναντο
Ώριμο και φωτεινό λιγνό και τραγανό
στους χυμούς μου κολυμπά τα σύνορα περνάς.
Άμα η καρδιά βροντά
με τρομπέτες και βιολιά τις καστρόπορτες τασ’ αμπάρες
στα ουράνια σαλπίζει κι φίλοι μας ξανοίγουν μακριά.
|
