Πορεία

 05 Μαρτίου 2024, 07:33

Πορεία

Μπράβο ..! ...! Καλή πορεία στο χώρο του ιπταμένου νου του ονείρου του πάλλευκου δρόμου στο όραμα που αρμέγει το σήμερα στο κοινό πόθο μιας απεραντοσύνης ατέρμονης. 

Του χρόνου τα καλάθια

 22 Φεβρουαρίου 2024, 23:40

Του χρόνου τα καλάθια
ποίημα  

Καλάθια πλεγμένα περίτεχνα

να οι σκιές να τα φωτεινά να τα χρώματα

οι επιγραφές για τα λουλούδια και τα πανέρια 

με τους μενεξέδες τα γαρίφαλα τα δάκρυα του χρηστού

τους κεντημένους ήλιους γύρο από τον καθρέφτη

της καλημέρας  τα πρόσωπα που αμίλητα στέκουν να σε κοιτούν αυθάδικα 

περιτριγυρίζουν μια άλλη εποχή που έζησε πριν και τη ζήσαμε στο τελείωμα της

ανάμνηση κάπως θολή σαν όλες, όλες τις εποχές που πέρασαν που μας σημάδεψαν 

που το γλυκό αεράκι του απομεσήμερου που μπαίνει από το παράθυρο στριφογυρνά

στα μαλλιά τα ξέπλεκα που περνά απάνω από το δέρμα και θολώνει τα μάτια παραλύει την όσφρηση εξάπτει τη φαντασία και στον επερχόμενο ύπνο όνειρα ζωγραφίζει κλαίει για τη φτώχεια για τα ξυπόλυτα γράμματα της αλφαβήτας γεια τα ζεστά μάτια τα άδολα σα τα αφράτα φραντζολάκια του φούρναρη τα μοσχομυριστά μουστοκούλουρα που σκλαβώνουν το νου καθώς το ξεκίνημα της μέρας περνά από το χρόνο σα πυγολαμπίδα και φτάνει τα εβδομήντα εκεί ψηλά πρεσβύωπας παλεύει το παρελθόν με το μέλλον.

Κλατς και κλουτς

 08 Φεβρουαρίου 2024, 23:09

Κλατς και κλουτς

Βαθιές οι χαρακές που ο χρόνος αφήνει στο διάβα του

τα μάτια της ένα περίεργο πράγμα είναι ακούραστα

κανένα σημάδι από την κόπωση, το άγαλμα μας αρρώστησε.

Ο καθρέφτης παρατηρητικός αμίλητος ψυχρός

μια πύλη κλειστή αδιαπραγμάτευτα κάθετη

και ο χρησμός ανερμήνευτος όριο της ανυπαρξίας.

Το αύριο ξεκινά μετά οι κραυγές από τις κάργιες να πλαισιώνουν το χώρο

τα νερά τρέχουν.

Χρειάζονται μεγάλα τεχνικά έργα για να σώσουν τον παράδεισο.

Ίσως, μια σκούπα ένα φαράσι ένα ανθοδοχείο με εξαϋλωμένα άνθη ίσως χωρίς αυτά.

Το σκοτάδι ταιριάζει απόλυτα το φως δυστροπεί με την αχρηστία του

ο φόρος μας δηλώνει την καθυστέρηση του Αγγέλου

και τα τύμπανα παρέα με τις σάλπιγγες της Ιεριχούς

δηλώνουν αναρμοδιότητα

δεν αποστειρώνουν τις μέρες που θα σας στείλω 

κάθε φορά που ο κόσμος του ανανεώνει τους όρους της παραγωγής

των παραλλαγών της αλήθειας βγαίνει ένας υπόχρωμος καπνός

που πολιορκεί την υγεία μας τη διάθεσή μας.

Τα θέλω μας ζουν κάποιες στιγμές

η χαρά ανασυντάσσει τη διάθεση για χορό και τραγούδι

το θέμα του είναι απρόσιτο.

Σαλπίστε.

 24 Ιανουαρίου 2024, 01:10

Σαλπίστε.

Ζεστά πιοτά σα δυναμίτες, μες τα ποτήρια το αλκοόλ,

παρέα κάνουν στους ξενύχτες, σα ξωτικά που τριγυρνούν.

Γυρνάνε δώθε κείθε οι προφήτες και εξηγούν ξανά, ξανά.

Ρουμπίνια κόκκινα τα μάτια μαργαριτάρια σε σειρά 

κλέβουνε φανερά το βλέμμα, ξάφνου, κάπως σου κόβουν τη μιλιά.

Τρελό τραγούδι της αγάπης, που πειρατές σου τραγουδούν.

Ρέουν χοχλάζοντας σε τόνους που θες δε θες σε συγκινούν.

Φορούν εξαίσια στολίδια και ρούχα μάλλον απαλά.

Τα καλοκαίρια, ένα ταξίδι, σα το κριμένο το όνειρο θα 'ρθει.

Καβάλα σ άλογα θα τρέχεις στα σύννεφα θα σε θωρεί

στα χρώματα της ίριδας μπλεγμένη,

στου απογεύματος το ροδοπό το φως 

γεμίζει σμύρνα και χρυσάφι η ομορφιά του ουρανού 

τρέχουνε κρυστάλλινοι ήχοι και φθόγγοι γύρο σε καλούν,

κάστρα γκρεμίζουνε οι ήχοι

και οι στίχοι φέρνουνε βόλτες σου μιλούν. 

Νεφρό και χρέος

 27 Νοεμβρίου 2023, 09:39

Νεφρό και χρέος

Και είναι το χρέος μας μεγάλο 

να το πληρώσεις δεν μπορείς

θλίψη σα πάχνη έχει πέσει 

στης φτώχειας μας την παρακμή.

 

--------------------------------------

Θέλουν μας λένε να μας σώσουν

θέλουν για μας κάθε καλό 

το δρόμο δείχνουν της θυσίας 

το δρόμο δίχως τελειωμό.

 

--------------------------------------

 

Κι αφού φτωχοί και ξεπεσμένοι

με σάπια δόντια νηστικοί 

μια εικόνα θολή και πικραμένη, 

τον πλούτο μας ποιος τον κρατεί

δεμένο σε χοντρό πουγκί;

 

----------------------------------------

Μας ήρθαν νέα απ' την Αρτζεντίνα

πως βρήκαν νέα συνταγή 

το ένα νεφρό μας να μας πάρουν

θα είμαστε λέει τυχεροί.

 

-----------------------------------

 

θα τα πουλήσουν για τα χρέη.

Σε χρηματιστήριο θα κερδοσκοπούν.

Να μεγαλώσουν το πουγκί τους

μάλλον, και πάλι προσπαθούν.

 

---------------------------------------

 

Είναι του πολέμου η κατάρα 

χρήμα να βγάζει με ουρά

τι και αν πεθαίνουνε χιλιάδες,

από αρρώστιας συμφορά, 

αυτό αυτούς δεν τους πονά.

Τι και αν η εικόνα έχει αλλάξει.

 

Στου κόσμου ετούτου όλα τα μήκη και τα πλάτη

η συμφορά καλά κρατεί, αλλού τους σφάζουν με μπαμπάκι

και στο μυαλό πυροβολούν.

Τους φταίει η άδικη τους μοίρα

τους φταίει ο κακός τους ο καιρός.

 

-------------------------------------------------

 

Τώρα ο ήλιος έχει σκοτάδι κάθε πρωί που ξεμυτά

Τώρα η ειρήνη είναι κρυμμένη στου Άδη τα απόκρυφα στενά.

Και το πουλί δεν τραγουδάει το χελιδόνι δεν πετά

Χαρτί μολύβι και βιβλίο για το παιδί δεν έχει πια.

Κλαίνε οι μανάδες τα παιδιά τους χάνονται πόλεις και χωριά.

Φοβέρα πλάκωσε μεγάλη, μεγάλη είναι συμφορά.

μα της σιωπής το άχραντο πέπλο επιβολή θανατερή.

Και είναι το δάκρυ ένα ποτάμι που μεγαλώνει σα θεριό

που αν δε σταματήσουν τώρα, μας οδηγεί προς το χαμό. 

Έλα πουλάκι της ερήμου της καταφρόνιας εσύ πουλί

πες του ξεσηκωμού τραγούδι σε όλο το σύμπαν να ακουστεί.

-      - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Έλα επάνω Περσεφόνη και μην κοιτάξεις πίσω ξανά.

Είναι ανθρώπινα τα λάθη μα όχι για δεύτερη φορά.

Άσε πίσω τα κανόνια κοίτα το μέλλον δροσερό

για το παιδί για όλη τη φύση στης ιστορίας βάλε μας το ντόρο.

Θα πιώ τα αστέρια σου

 05 Νοεμβρίου 2023, 14:46

Θα πιώ τα αστέρια σου
ποίημα  

Τα πιο ζεστά φιλιά σου θα κεντήσω,

πάνω στο κόκκινο σου  το κρασί 

τα αστέρια σου θα πιω ξανά.

Θα συμμορφώσω τα τραγούδια  

να τα χωρέσουνε όλα πια. 

-------------------------------

Δροσιά στο μέτωπο ο αγέρας  

φουντώνει αστείρευτα η καρδιά,  

μου κλείνει ευχάριστα το μάτι 

στα πιο ζεστά σου τα φιλιά. 

------------------------------

Σινιάλο κάνουνε οι ναύτες  

οι γλάροι με περιγελούν  

Τρέχουν αντίθετα οι αγέρες 

κι οι ποιητές με λοιδορούν. 

----------------------------------

Γλυκό μικρό κυκλαμινάκι  

της έρμης γης μικρούλι φως 

πως εξεχάσθης εδώ πέρα,

σε μιας μελωδίας  τον καημό.

----------------------------

Ελπίδα και άπιαστη αγάπη

αλλοτινής μου ομορφιάς,

Κάθε σταγόνα σου πνοή μου

λουλούδι της ξερολιθιάς

--------------------------------

μικρό χλομό μου λουλουδάκι

λαμπρή στιγμή μιας φτωχικής ζωής.

τώρα αυτή είναι ένα μελτεμάκι,

μαργαριτάρι το φιλί. 

Αίμα

 Αίμα

ποίημα  

Μια πατρίδα προδομένη 

χώμα νωπό από αίμα

σπαρμένο με θραύσματα οβίδων 

ριζώνει το φώσφορο,

υψώνονται τοίχοι σκληροί απάνθρωποι,

Συντρίμμια οι πόλεις

μοιάζουν με την οργωμένη Καρχηδόνα 

και η πονηρή προπαγάνδα σου παγώνει νου και καρδιά.

Δεν πρέπει να ξέρεις την αλήθεια κίνδυνος είσαι 

φοβούνται την απομόνωση ποιοι. 

Ο πόλεμος μπλέκετε με την ανακωχή μπερδεύετε με την ειρήνη

Γυρνάει στους δρόμους μεθυσμένος απρόβλεπτος 

παιδί του πλούτου του αρχαίου τυφλού 

χώνει μετοχές στις τσέπες του δηλητηριάζει το αίμα του

η ανάσα του πικραίνει τη γέννηση της κάθε ημέρας 

και αυτές έγιναν ποιο σκοτεινές.