Θα πιώ τα αστέρια σου

 05 Νοεμβρίου 2023, 14:46

Θα πιώ τα αστέρια σου
ποίημα  

Τα πιο ζεστά φιλιά σου θα κεντήσω,

πάνω στο κόκκινο σου  το κρασί 

τα αστέρια σου θα πιω ξανά.

Θα συμμορφώσω τα τραγούδια  

να τα χωρέσουνε όλα πια. 

-------------------------------

Δροσιά στο μέτωπο ο αγέρας  

φουντώνει αστείρευτα η καρδιά,  

μου κλείνει ευχάριστα το μάτι 

στα πιο ζεστά σου τα φιλιά. 

------------------------------

Σινιάλο κάνουνε οι ναύτες  

οι γλάροι με περιγελούν  

Τρέχουν αντίθετα οι αγέρες 

κι οι ποιητές με λοιδορούν. 

----------------------------------

Γλυκό μικρό κυκλαμινάκι  

της έρμης γης μικρούλι φως 

πως εξεχάσθης εδώ πέρα,

σε μιας μελωδίας  τον καημό.

----------------------------

Ελπίδα και άπιαστη αγάπη

αλλοτινής μου ομορφιάς,

Κάθε σταγόνα σου πνοή μου

λουλούδι της ξερολιθιάς

--------------------------------

μικρό χλομό μου λουλουδάκι

λαμπρή στιγμή μιας φτωχικής ζωής.

τώρα αυτή είναι ένα μελτεμάκι,

μαργαριτάρι το φιλί. 

Αίμα

 Αίμα

ποίημα  

Μια πατρίδα προδομένη 

χώμα νωπό από αίμα

σπαρμένο με θραύσματα οβίδων 

ριζώνει το φώσφορο,

υψώνονται τοίχοι σκληροί απάνθρωποι,

Συντρίμμια οι πόλεις

μοιάζουν με την οργωμένη Καρχηδόνα 

και η πονηρή προπαγάνδα σου παγώνει νου και καρδιά.

Δεν πρέπει να ξέρεις την αλήθεια κίνδυνος είσαι 

φοβούνται την απομόνωση ποιοι. 

Ο πόλεμος μπλέκετε με την ανακωχή μπερδεύετε με την ειρήνη

Γυρνάει στους δρόμους μεθυσμένος απρόβλεπτος 

παιδί του πλούτου του αρχαίου τυφλού 

χώνει μετοχές στις τσέπες του δηλητηριάζει το αίμα του

η ανάσα του πικραίνει τη γέννηση της κάθε ημέρας 

και αυτές έγιναν ποιο σκοτεινές. 

Το γιασεμί

 30 Σεπτεμβρίου 2023, 22:27

Το γιασεμί

   

Στο μοιρολόι της ζωή μας 

η φόδρα της καρδιάς σου,

Σου στέλνω το χαμόγελο το πικρό

την αντάρα της σεμνότητας.

Της συμφιλίωσης ο καημός

δύσκολος δρόμος.

Τα γαρίφαλα μοσχοβολούν απέραντα 

τα όνειρα κολυμπούν στο νερό

που λούστηκε το γιασεμί το πάλλευκο.

Αλίμονο

 27 Σεπτεμβρίου 2023, 22:11

Αλίμονο

Κλάψε προκαταβολικά για την υπέροχη ωραιότητα που σε προσπερνά

ζύγισε την κουβέντα που μας πέρασε στην πρώτη θέση.

Αλίμονο.

Η ανηφόρα σε κούρασε η βροχή σε ξεδίψασε ο ήλιος που φώτισε τη μέρα μας έκαψε.

Η αναφορά περιεκτική οι λίγες λέξεις της μας κάρφωσαν παρέα με τους αποδιοπομπαίους τράγους στα ηλιοκαμένα αλώνια των άχρηστων.

Τα μάτια σου να μόνο στου Οιδίποδα ταιριάζουν και τα πυρωμένα λιθάρια θερμαίνουν αφόρητα τα ξυπόλητα πέλματα σου.

Θέλω να κάνω μια ανατροπή του συμπαγούς υλικού που βαραίνει το χρήσιμο σύμπαν.

Φευγιό

 19 Σεπτεμβρίου 2023, 05:25

Φευγιό
ποίημα  

Αστρίτη μου στο βλέμμα σου στέκει ο κόσμος όλος

τα ποιο μικρά τα ποιο στρυφνά φέγγουνε μεγαλώνουν.

Τώρα που στέκεις σοβαρός άνθρωπος φευγαλέος 

ακίνητος ασάλευτος απόμακρος διαβαίνεις

φεύγεις σε σφαίρες άγνωστες, θολές πίκρες διαβαίνεις. 

Σου σκάψανε το λάκκο σου στο μπόι σου μεγάλο

και με λουλούδια αγκαλιά αυτό το δρόμο πήρες.

1

Αν ανοίξει η άνοιξη

 15 Αυγούστου 2023, 22:36

Αν ανοίξει η άνοιξη
ποίημα  

Η ξελογιάστρα άνοιξη η λούλουδο - πλεγμένη 

φορά όλα τα πλουμίδια της  για να έρθει φορτωμένη,

με αυτά τα εξαίσια χρώματα με αυτά της τα στολίδια, 

που ομορφοκαθρεπτίζονται σε ουρανούς σε λίμνες 

μα σιγανά στοιχίζονται νερά και μνήμες μυρωμένες 

μέσα απ το βάρος των νεκρών των ζωντανών το θάρρος. 

Τα ρόδα σαν ανοίξουνε και απαλά μυρίσουν γλυκά θα μας μιλήσουν,

και ιστορίες θα μας πουν για κύματα πελώρια

πως του πελάου τα θεριά μας βάλανε στο μάτι.

Τα βήματα είναι γοργά  γυρνάνε δώθε κείθε,

μα να τα κόκκινα σκαλιά τα πετρολαξεμένα, στιλπνά φαρδιά και γυριστά

που άνεμο ανεβάζουν,

φτάνουν ψιλά πολύ ψιλά στου ήλιου τα παλάτια.

Να στα καντούνια οι μουσικές τα τύμπανα οι φλογέρες

τα πανηγύρια ρέουνε χορεύουν κοριτσούδια

και ο Φοίβος στέκετε σιμά γλυκά τραγούδια λέει, 

τα γλαροπούλια στέκουνε και έκθαμβα κοιτάζουν

στον ουρανό απέναντι μες το γαλάζιο θόλο.

Ίσαμε δω που αγνάντεψα σε κουβαλώ στο νου μου

και σε θωρώ στα όνειρα σε μαγεμένες πύλες. 

Οι μνήμες  κίτρινες παλιές ίδιες φωτογραφίες,              

μέσα στα μάτια τους κοιτώ,

τα νεαρά παιδία,

στους γάμους στα πρώτα τους φιλιά στις δροσερές αυγούλες.

 Μα να.

Η νύχτα σαν ένα απέραντο δίχτυ  απλώνεται.

Οι συμφορές  παράλληλες πατούν πάνω στη λήθη.

Πατούν πέρα απ τα σύνορα σιμά στα συννεφούδια

και οι λακέδες μας προδότες της ωραιότητας

παρόντες σε αλωμένη χώρα.

Εμείς τώρα ξένοι.  

Απόμακροι τελωνοφύλακες της συμφοράς πάνω από τη λήθη

υποψήφιοι τυχοδιώκτες απατηλών αδιεξόδων.

Αχ λουλουδιάστρα άνοιξη πόσο θα αργήσεις ακόμα.

Ζωή και όνειρα

 09 Αυγούστου 2023, 12:34

Ζωή και όνειρα

Οι ελπίδες μας αναμμένα κεριά

οι πόθοι μας φωτεινά όνειρα στο σκοτάδι της νύχτας

και την αυγή δροσάτο το φως της ημέρας προχωρά

μαζί με τη ζωή στο δικό της δρόμο.