122                                  Η ημέρα

                             

Έτρεχαν τα δευτερόλεπτα αγωνιωδώς πάνω στο ρολόι μαζί με την αγωνία μας να προλάβουμε. Το ραντεβού ήταν για τις ένδεκα στα δικαστήρια της Λουκάρεως. Μα η απεργία του μετρό έχει μετατρέψει το χρόνο σε απροσδιόριστη παράμετρο της ζωής μας μιας και οι κυκλοφοριακές συνθήκες έγιναν εχθρικές μετατρέποντας τη μετακίνηση με το ΙΧ σε άθλο. Μόνο χρησιμοποιώντας τις ιδιαίτερες ικανότητες μου σαν παλιός οδηγός ταξί κατάφερα να φτάσουμε, μέσα από παράδρομους και παρακαμπτήριες διαδρομές μέσω της Ηλιούπολης του Βύρωνα του Παγκρατίου και από εκεί μέσο της οδού Κόνωνος και μετά παράπλευρα του ξενοδοχείου Κάραβελ και του νοσοκομείου του Συγγρού να βγω στη Μιχαλακοπούλου και μέσω τη Λ. Αλεξάνδρας στο σημείο του ραντεβού. Ο χρόνος νικήθηκε πάραυτα. Το μαρτύριο όμως δεν τελείωσε ακόμα έπρεπε τώρα να παρκάρω μα εδώ φάνηκα αρκετά τυχερός  μιας και μόνο με τρεις γύρους στα οικοδομικά τετράγωνα της περιοχής πάρκαρα το λαμαρινένιο κουβαδάκι μου. Έτσι με σχετική άνεση πια έψαχνα να βρω το παλιό στέκι ένα μικρό καφενεδάκι, το είχα δει όταν έκανα κύκλους για να παρκάρω. Μακριά από το βλέμμα του ήλιου ήσυχο και δροσερό θα χρησίμευε για να περιμένω να τελειώσει η δικαστική διαδικασία της συζύγου μου. Παρήγγειλα καφέ διπλό σκέτο και τηλεφώνησα στο φίλο το Μιχάλη. Σε λίγη ώρα ήρθε η ώρα ήταν ένδεκα και οι θαμώνες του μαγαζιού αύξαναν αισθητά τώρα το κρασάκι και ο μεζές ανέβηκαν στα τραπέζια και κάνανε παρέα στους παρευρισκόμενους.

Με το Μιχάλη συνταξιούχο συνάδερφο πέρασε αρκετά γρήγορα η ώρα, είχα καιρό να τον δω και με τα νέα του για την υγεία του το γιό του τη γυναίκα του έφτασε η δέκατη Τρίτη ώρα και με χαιρέτησε με υποσχέσεις να τα ξαναπούμε σύντομα.

Σε λύγο ήρθε και η Μαρία, η απεργία του μετρό δεν άφηνε περιθώρια για πολλές επιλογές παραγγείλαμε εκεί ένα μεζεδάκι να κόψουμε την μεσημεριανή μας πείνα.  Το κρασί και το τηγανητό χοιρινό κρέας έκανε τη δουλειά του. Έτσι σε λίγο φύγαμε και μέσα από μια δαιδαλώδη διαδρομή πάρκαρα στην Καρόλου κοντά στο κτήριο που στεγαζότανε το τμήμα ζωγραφικής που παρακολουθεί η Μαρία.

Ο χρόνος ήταν αρκετός για έναν περίπατο αλλά και για έναν δροσιστικό καφέ. Πράγμα που πραγματοποιήθηκε πάραυτα ,έτσι περπατώντας  στους κακόφημους δρόμους του κέντρου της Αθήνας προς το κτήριο της πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων. Μεσημέρι γεμάτο ποια δυόμιση η ώρα στο δρόμο που περπατάγαμε δίπλα στα παγκάκια καθισμένοι νέοι άνθρωποι λιγνοί σκυφτοί  προσηλωμένοι στη σύριγγα με το ναρκωτικό ζεστό, τρυπάνε το δέρμα τους με προσμονή μιας ευτυχίας πρόσκαιρης, που ξέρουν πως είναι πρόσκαιρη.   Και όλα αυτά δίπλα στα μαγαζιά με τις βιτρίνες τα φώτα τις μουσικές τα καθώς  πρέπει κέντρα σύναξης και διασκέδασης σε  ένα από αυτά περάσαμε και εμείς την ώρα μας πίνοντας κάτι. Ζάχαρη η μέρα μέσα σε αυτή την Αθήνα.

27/06/2018

120                                                  Τα ροδοπέταλα                                                             ποίηση  Άφησα την καρδιά μου κατάχαμα φοβήθηκα πως θα την πατήσουν τα χοντρά άρβυλα των στρατοκρατών Μα μου την σκότωσαν τα ροδοπέταλα που περιτριγυρίζουν την αδιαφορία σας. 31 Μαΐου 2018, 16:57

119                                                  Κραυγή ποίηση  Έγραφες διαρκώς τα βράδια ακούραστα. Αντλούσες διαρκώς φωτιές και δροσερά αεράκια, από. . . . Έβγαζες ατελείωτα από το νταμάρι της βιοπάλης πέτρες κι έξυνες τις σκουριές απ’ απάνω τους. Σκάρωνες μικρές ιστορίες σε ανφάς και προφίλ.   Τις χρωμάτιζες με το αίμα της ζωής . . .  σε χρώματα παραδεισένια.  Με δάκρυα τα μάτια σου γέμιζαν τον πόνο του κόσμου. Ανάλαφρα έχτιζαν τα όρια του παράδεισού μας. Και η κυρά μάνα λιπόσαρκη σφίγγει τα χείλη. Ποτίζει τις γλάστρες  της αυλής με υπομονή. Στο εφήμερο σούρουπο γράφεις αράδες ακούραστα.   Από το ράδιο νότες σκορπούν το ταίριασμά τους ευχάριστο στο δωμάτιο. Ο μικρός σου κόσμος με τους λιγοστούς ανθρώπους που σου μιλούν μοιάζει αταίριαστος ανισόρροπος ακανόνιστος με μπόλικες παραξενιές χωρίς ρυθμό νερόβραστος σα λέξεις παρατονισμένες. Κάπου στο βάθος οι αστραπές μπερδεύονται με τους κεραυνούς είναι καταπληκτικό πως προετοιμάζουν έναν πόλεμο. Τα τρομερά τους καράβια κι αεροπλάνα παραταγμένα έτοιμα έχουν αναλάβει ήδη δράση. Διαρκώς γράφεις τα απόβραδα γεμίζεις το χαρτί με τον απόηχο της μέρας αέρινος όγκος ξεφορτώνει το βάρος του. Τρομάζω στην όψη του αλλάζω γραμμές σειρές μολύβια γυροφέρνω την αλήθεια μην ακουστή βαριά ψεύτικη αλλόκοτη παρμένη από τα τεφτέρια του ασταμάτητου ποιητή. Ποιοι και με ποιους θα πολεμήσουν, γιατί, ποιοι θα σκοτωθούν, ποιοι θα κερδίσουν. Σ’ αυτές τις εποχές που ζούμε μπορούμε να ελπίζουμε γιατί τώρα ποια γνωρίζουμε. Η φωνή το οδόφραγμα η αφίσα η διαδήλωση η πορεία ειρήνης η απεργία. Η φωνή καλεί το φαντάρο το νέο πως ο πόλεμος αυτός δεν είναι δικός τους κανένας πόλεμος που μοιράζει τον κόσμο δεν είναι δικός τους. 10 Μαΐου 2018, 01:14

118                                       Εμπιστοσύνη Σε κοίταξα ίσια βαθιά στα μάτια Το πρόσωπο σου σφιγμένο Δύσκολο να βρεις στήριγμα αδερφό Δύσκολο να βρεις σύντροφο στη δουλειά Κόβονται τα πόδια από την κούραση. Απέναντι το αφεντικό μετρά τα βαριά σου βήματα. Σκέφτηκα πόσο μόνος είσαι πόσο λιγώνεται η καρδιά σου σαν σκέφτεσαι αν την αυριανή μέρα θα σε φωνάξει για μεροκάματο; Και αυτό δένει το μυαλό σου την συμπεριφορά σου. Μα αύριο θα σου μιλήσουμε. Εμπιστοσύνη θα σου δείξουμε, θα σε φωνάξουμε στη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση να ακουμπήσεις και να ακουμπήσουμε πάνω σου να βάλουμε τους κανόνες στο μπόι της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στο μπόι του αύριο που ανοίγει η πλώρη της τάξης μας το ΚΚΕ 30 Απριλίου 2018, 21:17

121                                                         Ταξίδι  ποίηση  Έριξα τα χέρια μακριά πέταξα το βέλος ψηλά κάρφωσα τον ήλιο κι αυτός δάκρυσε. Συννέφιασε και έκλαψα. Συγύρισα τη φωλιά μου και έδιωξα την αμφιβολία. Η βροχή πλημμύρισε την αυλή. Έπλυνε τη σκόνη από το παλιό πράσινο ποδήλατο. Μούσκεψε τις ντομάτες στο πάγκο της λαϊκής. Οι πλαστικές μαύρες σακούλες βούλωσαν τα φρεάτια Έριξα τα χέρια μου μακριά πέρα απ το πέλαγος μάζεψα όστρακα κι αχινούς. Τα πέρασα στα μαύρα σου μαλλιά χάντρες ζήλεψα τα όνειρα που μεγάλωσαν και παραβγαίνουν στο μπόι τα όμορφα κυπαρίσσια. 03 Ιουνίου 2018, 15:35