Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
94) 


ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Ανέστης Χριστίδης.»…ήθελα φως για να βλέπω το μικρό χελιδόνι,»
ποίηση 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΑΝΕΣΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΔΗΣ  10857962_1377351742563581_7411791831603000180_n
Είναι τιμή μας που οι «Βρυσούλες γνώσης» παρουσιάζουν, κύρια, στην ομογένεια της Αυστραλίας και όχι μόνο, ένα προοδευτικό άνθρωπο της ποίησης .
Πρόκειται για τον Ανέστη Χριστίδη από τον Άγιο Δημήτριο Αττικής, που με ευχαρίστηση μας δάνεισε ποιήματά του για ανάρτηση στις «Βρ.Γ.»
Ο Ανέστης Χριστίδης δεν μας θαμπώνει με δεκάδες ποιητικές συλλογές όπως άλλοι. Το βιογραφικό του είναι σεμνό και ολιγόλογο. Έχει την απλότητα ενός οικογενειάρχη εργαζόμενου.
Όμως μια ύψιστη αγάπη για τον άνθρωπο, για ένα καλλίτερο κόσμο, είναι ό,τι πιο σημαντικό βγαίνει από την ποίησή του.
Μακρυά από την ποίηση των δύσκολων και άσχετων νοημάτων, οι στίχοι των ποιημάτων του, είναι κατανοητοί γιομάτοι χρώματα και ήχους, γιομάτοι μηνύματα και ευγένεια και πίσω ίσως από μια δικαιολογημένη μικρή απαισιοδοξία ο τελικός τους σκοπός είναι η ανύψωση του ανθρώπου στους αγώνες του για το δίκιο, το καλλίτερο αύριο.

Η αναζήτηση, η διαπίστωση, ο ρομαντισμός δεν λείπουν από την ποίησή του. Με ένα ευρύ φάσμα θεμάτων τα ποιημάτά του αγγίζουν τον άνθρωπο τον κάθε άνθρωπο που νιώθει την ανάγκη να αποτινάξει από πάνω του τα ορατά και αόρατα δεσμά που του επιβάλλει το κατεστημένο.
Ταυτόχρονα αφήνει τον Άνθρωπο αγωνιστή να πεί το δικό του τραγούδι με την επαναστατημένη φωνή του εργάτη.
Σε ένα κόσμο που η προοδευτική ποίηση πυροβολείται κάθε στιγμή από πολιτικές κυβερνήσεων, από τα ΜΜ Ενημέρωσης σχεδόν στο σύνολό τους, ακόμη κι από τα απανταχού ελεγχόμενα πανεπιστημιακά ιδρύματα, έρχονται οι στίχοι απλών ανθρώπων του λαού να πουν: Εδώ είμαστε εμείς. Αντέχουμε στον χρόνο, θα είμαστε παρόν σε κάθε αληθινό αγώνα του ανθρώπου!
Τα ποιήματα του Ανέστη Χριστίδη δεν προκαλούν μόνο αγωνιστική διάθεση, αλλά αναδύουν και μία γλυκύτητα που μας προτρέπει στην ποίηση άλλων μεγάλων ποιητών μας, όπως του Αγγουλέ του Βρεττάκου κλπ.
Με αυτά τα λίγα λόγια καλωσορίζουμε τον αγαπητό μας Ανέστη ευχόμενοι πάντα ό,τι καλλίτερο, δημιουργικό στον ίδιο και την οικογένειά του , και πάντα πίστη στις ιδέες του που πρεσβεύουν μια πατρίδα και ένα κόσμο, απηλλαγμένο από δεινά, πολέμους,                    οικ. κρίσεις,ανεργίες και πόνο.
Παρακάτω έχουμε αναρτήσει μερικά μόνο ποιήματα ως ένα πρώτο δείγμα της ποίησης του αγαπητού Ανέστη Χριστίδη

Για τις «Βρυσούλες γνώσης.»  Γεράσιμος Μ. Λυμπεράτος.
11 Μαΐου 2017, 11:52

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Προχωρημένο το μοντέλο

  15 Απριλίου 2020, 21:32 Προχωρημένο το μοντέλο Το απόγευμα. . . . Κριμένος πίσω από τις γρίλιες του παραθύρου παρατηρούσε το φως που σιγά σιγά χαμήλωνε έβλεπε τη μέρα να φεύγει. Μια περίεργη ανυπομονησία χαρακτήριζε κάθε σκέψη κάθε κίνηση. Γλώσσα λανθάνουσα . . . . έχει. Την σκέπτονταν συνεχώς Προσπαθούσε να της γράφει ευχάριστα γράμματα αισιόδοξα γεμάτα όνειρα για το μέλλον. Αυτά του τα γράμματα τα δίπλωνε με προσοχή τα έβαζε καθημερινά σε ένα κουτί. Δεν παρέλειπε την ημερομηνία πάντα καλογραμμένη με καλλιγραφικούς χαρακτήρες. Το περιεχόμενο του γράμματος ταξίδευε νοερά, εξίσου ήταν και η απάντηση που λάμβανε. Πάντα συμβουλευόταν τα προηγούμενα καθώς και τις νοερές απαντήσεις. Θεριό που τρώει τη σάρκα του ο χρόνος που περνά μα και τα όνειρα που δε βρήκαν εκπλήρωση. Κάποιες ατυχίες. . . λέμε να δεν ήρθαν τα πράγματα όπως τα περιμέναμε. Ύστερα έκλεισα τα παραθυρόφυλλα και κλείδωσα τις θύμησες πέρασα από το μυαλό τον πόνο της ανεργίας που σου σπάει τα κόκαλα και ξεριζώνει την αξιοπρέπε

Η Χελίν Μπολέκ Πέθανε μετά από 288 μέρες απεργίας πείνας

  20 Μαΐου 2020, 15:47 Πέθανε μετά από 288 μέρες απεργίας πείνας η Χελίν Μπολέκ Σάββατο 04/04/2020 - 13:56 Πέθανε μετά από 288 μέρες απεργίας πείνας η Χελίν Μπολέκ, μέλος του συγκροτήματος Grup Yorum   Η απεργία πίνας φαντάζει σαν το τελευταίο βήμα, όταν η αξιοπρέπεια φτάνει στο έσχατο σημείο. Όταν οι νόμοι τους παραβιάζουν την υπόσταση του ανθρώπου. Όταν είναι γεμάτες οι άδικες φυλακές τους, σήμερα πια  σε όλο τον κόσμο. Όταν φτάνεις να προτιμάς να πεθάνεις γιατί το να ζεις έτσι, δε χωρά μέσα σου. Ξέρεις πως δε νοιάζονται γι ένα νεκρό παραπάνω. Μετά τους τόσους πολέμους που κάνουν μόνο ο αντίκτυπος στην κοινωνία τους δυσκολεύει κάπως, Αλλά να έτσι γιατί το κουράγιο η απελπισία η πίστη φωνάζει πως πρέπει να αντιδράσουμε. Γιατί οι δικές μας σφαίρες είναι τα ίδια τα κορμιά μας. Αυτοί είναι σκληροί επιδέξιοι τσαρλατάνοι ειδικοί στο ξεζούμισμα του εργάτη στην υπερεκμετάλλευση των πόρων του πλανήτη. Μα πως μπορείς να δεχθείς να πεθαίνεις εσύ που αγαπάς τόσο τη ζωή. Σαν τραγουδάς φτιάχνεις σ

Βοριάς

  17 Ιανουαρίου 2021, 22:00 Βοριάς ποίηση       Πες μου αντίο. Ευτέρπη! Έφυγα ξαφνικά, σε ένα όνειρο αποπλανήθηκα. Ανήξερος πλανήθηκα να βρω τον κήπο, στην Εδέμ έχασα το χώρο, στο χρόνο σκόνταψα κι ένοιωσα απόγνωση. Σε σκοτάδι βαθύ έχασα το δρόμο, μπερδεύτηκα ανάμεσα στα αστέρια. Η ρυμοτομία του ουρανού απίθανη. Δεν μπορώ να καθορίσω πότε έφτασα στον κόσμο των θαυμάτων. Ένα ρευστό σύνολο εικόνων επιθυμιών και η Αλίκη να τριγυρνά στα θαύματα. Η μοναξιά φύσηξε έναν βοριά απελπισμένο, δήθεν ανέμελο, να τυλίγεται στα σακάκια και τα ρούχα τους. Από εκεί μακριά είδα την κίνηση των  πτηνών και των ανθρώπων, μες τον άνεμο χιλιάδες χρόνια τώρα. Το σύννεφο ξέχασε να κρυφτεί πριν ξημερώσει. Το όνειρο αποκαλύφθηκε.