107)
Στη Γυάρο. 11/09/2017
ποίηση
Αναταράζετε η καρδιά μου που πόνα.
Κυκλοθυμούν αισθήματα.
Τα τριαντάφυλλα ζωντανεύουν
.
Οι χρυσές βιολέτες μεγαλώνουν
.
Κυκλωμένος από τα κύματα
Κυκλωμένος από τα βράχια
Στη Γυάρο. Ακουμπισμένος πάνω στο πέλαγος.
Κυκλωμένος από τα όρνια.
Σαρκοβόρα όντα κυκλοφορούν στον αέρα.
Εδώ που στα νιάτα σου αναμετρήθηκε
το μπόι της αντίδρασης ,
στο διάβα του ήλιου που ανέτειλε. Το φως του ξυπνά τους πόθους.
Στα παλληκάρια του το ανεμόβροχο τάζει κεραυνούς.
Είναι τόσο αβάσταχτο το παρών που βάλθηκαν να το παραμερίσουν.
Με την αντοχή του γίγαντα λαού την υπομονή και το πείσμα του δίκιου τους.
Το πότιζαν με ιδρώτα και αίμα, τα εξαϋλωμένα τους κορμιά πετούν ανάλαφρα
πάνω ποιο πάνω από τα πυρωμένα τους όνειρα.
Τα άρπαζαν με τα χέρια και χόρευαν τρελό χορό στα αλώνια του χάροντα,
τα γεμάτα πέτρες και οι ξερολιθιές μαλάκωναν να δεχτούν τα άφθαρτα κορμιά των συντρόφων που γεμάτα πληγές δεν καταλάβαιναν από αίμα πόνο ήταν αποφασισμένοι να νικήσουν και νίκησαν.
Σε ξάστερους ουρανούς, αέρηδες που ξεριζώνουν κάθε λεκέ κάθε βρώμα.
.
Οι καρδιές και το κόμμα ταυτίζονται .
Παράξενα στοιχίζονται τα μάτια
Κοιτούν τα βράχια κοιτούν τα μανιασμένα κύματα.
Στο χτες της Εαμικής αντίστασης στην αυλής της γειτονιάς.
Σήμερα το παράλογο εδώ στα πυρωμένα λιθάρια.
Φοβισμένο κι επικίνδυνο.
Εδώ έμαθα πως σπούδασες τη ζωή
Μα και μετά ποτέ δεν είπες κάτι, πάντα στα όρια.
Για το παιδί σου και το εγγόνι σου που ανακαλύπτουν ξανά τον δρόμο σου
μαζεύουν τις μυρωδιές απ' τα σπαρμένα σου λουλούδια
στις καρδιές και τα τραγούδια.
Την ώρα που μοιράζονταν στη σκηνή τα γράμματα και τα δέματα με φαγητά που έστελναν οι συγγενείς ήταν ιεροτελεστία και γιατί υπήρχαν και αυτοί που δεν τους θυμόταν κανείς.
Στη Γυάρο. 11/09/2017
ποίηση
Αναταράζετε η καρδιά μου που πόνα.
Κυκλοθυμούν αισθήματα.
Τα τριαντάφυλλα ζωντανεύουν
.
Οι χρυσές βιολέτες μεγαλώνουν
.
Κυκλωμένος από τα κύματα
Κυκλωμένος από τα βράχια
Στη Γυάρο. Ακουμπισμένος πάνω στο πέλαγος.
Κυκλωμένος από τα όρνια.
Σαρκοβόρα όντα κυκλοφορούν στον αέρα.
Εδώ που στα νιάτα σου αναμετρήθηκε
το μπόι της αντίδρασης ,
στο διάβα του ήλιου που ανέτειλε. Το φως του ξυπνά τους πόθους.
Στα παλληκάρια του το ανεμόβροχο τάζει κεραυνούς.
Είναι τόσο αβάσταχτο το παρών που βάλθηκαν να το παραμερίσουν.
Με την αντοχή του γίγαντα λαού την υπομονή και το πείσμα του δίκιου τους.
Το πότιζαν με ιδρώτα και αίμα, τα εξαϋλωμένα τους κορμιά πετούν ανάλαφρα
πάνω ποιο πάνω από τα πυρωμένα τους όνειρα.
Τα άρπαζαν με τα χέρια και χόρευαν τρελό χορό στα αλώνια του χάροντα,
τα γεμάτα πέτρες και οι ξερολιθιές μαλάκωναν να δεχτούν τα άφθαρτα κορμιά των συντρόφων που γεμάτα πληγές δεν καταλάβαιναν από αίμα πόνο ήταν αποφασισμένοι να νικήσουν και νίκησαν.
Σε ξάστερους ουρανούς, αέρηδες που ξεριζώνουν κάθε λεκέ κάθε βρώμα.
.
Οι καρδιές και το κόμμα ταυτίζονται .
Παράξενα στοιχίζονται τα μάτια
Κοιτούν τα βράχια κοιτούν τα μανιασμένα κύματα.
Στο χτες της Εαμικής αντίστασης στην αυλής της γειτονιάς.
Σήμερα το παράλογο εδώ στα πυρωμένα λιθάρια.
Φοβισμένο κι επικίνδυνο.
Εδώ έμαθα πως σπούδασες τη ζωή
Μα και μετά ποτέ δεν είπες κάτι, πάντα στα όρια.
Για το παιδί σου και το εγγόνι σου που ανακαλύπτουν ξανά τον δρόμο σου
μαζεύουν τις μυρωδιές απ' τα σπαρμένα σου λουλούδια
στις καρδιές και τα τραγούδια.
Την ώρα που μοιράζονταν στη σκηνή τα γράμματα και τα δέματα με φαγητά που έστελναν οι συγγενείς ήταν ιεροτελεστία και γιατί υπήρχαν και αυτοί που δεν τους θυμόταν κανείς.
19 Σεπτεμβρίου 2017, 02:25
