Η μπανάνα

 

08 Ιανουαρίου 2021, 10:08 Η μπανάνα ποίηση   Πήρα κι έφαγα μια μπανάνα! Ποιος ξέρει τη γεύση της; Την έφαγα αργά. Κάποτε, ξέρω πως κάποιος έφαγε μια με τη φλούδα. Κι έμεινα με την απορία ποια να είναι η γεύση της; Η αίσθηση της άγνοιας είναι μια γνώση. Η μπανάνα κίτρινη, βαθιά κίτρινη, ποιος ξέρει την ώρα της αλλαγής του χρώματος. Κάποια στιγμή, η αγάπη ή κάποιο άλλο αίσθημα έκανε την εμφάνιση του. Τι το έφερνε εμπρός μου; Το χρειαζόμουν; Ίσως, αλλά γιατί; Τρέχουν τα έμπειρα μάτια μου στο παρελθόν, στο αύριο, όχι πιο μακριά από αυτό. Ζωή άδεια, χωρίς ακάλεστους επισκέπτες, χωρίς γεύση. Ποιος ξέρει τη γεύση της; Να την αλατίσουμε, να τη μάθουμε να χορεύει, να γελά. Ποιος ξέρει πως μαθαίνει η ζωή. Μα να κι ο πόνος, η απαξίωση, η λησμονιά, ο φθόνος. Μιας και κανείς δεν ήθελε, εξαρχής, να είναι κακός  ή ψυχρός. Έμεινε πίσω η ζωή, σχέδια που δέχθηκαν  τις ακτίνες του ήλιου, έγιναν πιο μελαμψά, ίσως, κάποια να κάηκαν, μερικά έμειναν εκεί για τους άλλους. Οξειδώθηκα, έτσι προστάτεψα την αφέλεια που με πλημμύριζε έντονα. Και ρωτώ να σας χαρίσω ένα μπουκέτο λουλούδια; Κόκκινα κίτρινα μοβ κι ένα ποίημα που μου σκίζει την καρδιά.

Δρόμος

 

28 Νοεμβρίου 2020, 01:10 Δρόμος Της νιότης το φως απλώνει τον ήχο του στου δρόμου τη στράτα. Ρότα που πάει ακλόνητη παραπλανητικά αργά κι ασίγαστα μπροστά. Κάθε που κουράζεται που γέρνει και γερνά και σε βαθύ ύπνο πέφτει νέα ξυπνά, γιατί η ζωή δε σταματά στου δρόμου τη μέση. Ένα χαμόγελο δυνατό στης βροντής την αράδα ένα χαμόγελο δυνατό στη φωνή της λιακάδας μια βροχή σιγανή στο ξερό το χορτάρι. Κλάψε ανεμόβροχο στου ήλιου τη θλίψη.

 

26 Οκτωβρίου 2020, 16:21 ΚΑΒΑΦΗ ποίηση   Κράτα την προσοχή σου στην ώρα που περνά απρόσεχτη και βιαστική κάποιες φορές. Απάνω στο μεγάλο ενδιαφέρον των στιγμών αν ξαφνικά αναπολείς τόσα πράγματα και θύμησες ίσως, ένα δάκρυ χαράξει την οδό της επαναφοράς.

Τέλμα

 

04 Οκτωβρίου 2020, 14:38 Τέλμα ποίηση     Κι αν σου χρειάζονται δύο μπαστούνια για να βαδίσεις Τα μάτια σου αν βλέπουν μέσα από τα δικά μου Αν ο ήλιος φαίνεται να μην ανατέλλει δικό μας πόνημα να φέρουμε την άλλη μέρα Τη δύσκολη  αυτή προσπάθεια απέφυγε την αν φοβάσαι Ίσως, να θεωρείς πως είσαι μικρός αδύναμος μέσα σε αυτόν τον κόσμο. Μας είπαν πως τίποτα δεν αλλάζει και προσπαθούμε να κρυφτούμε πίσω από αυτό. Μόνος ποτέ δε βάδισες τα αισθήματα που μας προκαλεί το τέλμα υπάρχουν στο μυαλό όλων ίσως, αυτό να βοηθά για να νοιώθουμε ποιο δυνατοί.

Το λάθος

 

02 Οκτωβρίου 2020, 20:51 Το λάθος Βλέπω τους δρόμους που ανοίγονται. Κοίτα πως τρέχουν τα δευτερόλεπτα δεν έχεις τρόπο να αποφύγεις το λάθος. Ναι, ένα τυχαίο συμβάν με έμφαση στο λάθος, Κανείς δε θα στο συγχωρήσει είτε το μάθει είτε όχι. Αναπόφευκτο το λάθος. Μα δεν έχεις άλλο χρόνο. Να πάλι, τολμάς να ονειρεύεσαι σε ώρες έντασης εγρήγορσης στα σοβαρά σιγανά συμβαίνει.… Το χρώμα του ξεθωριάζει  λες κι είναι καράβι που ξεμακραίνει από το λιμάνι, και λίγο… λίγο στάζει ζάχαρη και πίκρα στη σκέψη. Καθώς απαθείς στέκεις μπρος στον υπέρτατο ουρανό  αδύναμος να αλλάξεις τα λάθη. Που άλλαξαν τη ζωή μας.

Μανούλα ποιος νοιάζεται για μας

 

18 Σεπτεμβρίου 2020, 10:39 Μανούλα ποιος νοιάζεται για μας Αρχίζει να παίζει ο μπαγλαμάς Μανούλα ποιος νοιάζεται για μας. Μελώνει το κεφάλι μου για κοίταξε το χάλι μου. Μουρμούρης είναι ο μπαγλαμάς κλαίει ο κόσμος κι ο ντουνιάς   Άνεργος στέκεις στη γωνιά παράδεισο η προσφυγιά Σήμερα πρόσφυγας αυτός αύριο ποιος να ξέρει ποιος. Μα το μεγάλο αφεντικό  Νάτο στο φόντο καθαρά. Πωλούνε όπλα και καρφιά μας εκβιάζουν φανερά. Ξέφρενο γλέντι στήσανε, πάλι σε κέφια ήρθανε. Μα ο μπαγλαμάς που μουρμουρά τους στέλνει μήνυμα ξανά. Φίλοι μου γρήγορα μπροστά διώξτε ετούτα τα σκυλιά.

Μάσκα

 22 Αυγούστου 2020, 20:06

Μάσκα

 

Λυπημένος κράταγα τη μάσκα της απάθειας.

Σαν κοίταξα στον καθρέφτη σε είδα χωρίς αυτήν.

Και φοβήθηκα ντράπηκα.

Για μένα δεν έμενε τίποτε μου τα είχαν πάρει όλα.