Τέλμα

 

04 Οκτωβρίου 2020, 14:38 Τέλμα ποίηση     Κι αν σου χρειάζονται δύο μπαστούνια για να βαδίσεις Τα μάτια σου αν βλέπουν μέσα από τα δικά μου Αν ο ήλιος φαίνεται να μην ανατέλλει δικό μας πόνημα να φέρουμε την άλλη μέρα Τη δύσκολη  αυτή προσπάθεια απέφυγε την αν φοβάσαι Ίσως, να θεωρείς πως είσαι μικρός αδύναμος μέσα σε αυτόν τον κόσμο. Μας είπαν πως τίποτα δεν αλλάζει και προσπαθούμε να κρυφτούμε πίσω από αυτό. Μόνος ποτέ δε βάδισες τα αισθήματα που μας προκαλεί το τέλμα υπάρχουν στο μυαλό όλων ίσως, αυτό να βοηθά για να νοιώθουμε ποιο δυνατοί.

Το λάθος

 

02 Οκτωβρίου 2020, 20:51 Το λάθος Βλέπω τους δρόμους που ανοίγονται. Κοίτα πως τρέχουν τα δευτερόλεπτα δεν έχεις τρόπο να αποφύγεις το λάθος. Ναι, ένα τυχαίο συμβάν με έμφαση στο λάθος, Κανείς δε θα στο συγχωρήσει είτε το μάθει είτε όχι. Αναπόφευκτο το λάθος. Μα δεν έχεις άλλο χρόνο. Να πάλι, τολμάς να ονειρεύεσαι σε ώρες έντασης εγρήγορσης στα σοβαρά σιγανά συμβαίνει.… Το χρώμα του ξεθωριάζει  λες κι είναι καράβι που ξεμακραίνει από το λιμάνι, και λίγο… λίγο στάζει ζάχαρη και πίκρα στη σκέψη. Καθώς απαθείς στέκεις μπρος στον υπέρτατο ουρανό  αδύναμος να αλλάξεις τα λάθη. Που άλλαξαν τη ζωή μας.

Μανούλα ποιος νοιάζεται για μας

 

18 Σεπτεμβρίου 2020, 10:39 Μανούλα ποιος νοιάζεται για μας Αρχίζει να παίζει ο μπαγλαμάς Μανούλα ποιος νοιάζεται για μας. Μελώνει το κεφάλι μου για κοίταξε το χάλι μου. Μουρμούρης είναι ο μπαγλαμάς κλαίει ο κόσμος κι ο ντουνιάς   Άνεργος στέκεις στη γωνιά παράδεισο η προσφυγιά Σήμερα πρόσφυγας αυτός αύριο ποιος να ξέρει ποιος. Μα το μεγάλο αφεντικό  Νάτο στο φόντο καθαρά. Πωλούνε όπλα και καρφιά μας εκβιάζουν φανερά. Ξέφρενο γλέντι στήσανε, πάλι σε κέφια ήρθανε. Μα ο μπαγλαμάς που μουρμουρά τους στέλνει μήνυμα ξανά. Φίλοι μου γρήγορα μπροστά διώξτε ετούτα τα σκυλιά.

Μάσκα

 22 Αυγούστου 2020, 20:06

Μάσκα

 

Λυπημένος κράταγα τη μάσκα της απάθειας.

Σαν κοίταξα στον καθρέφτη σε είδα χωρίς αυτήν.

Και φοβήθηκα ντράπηκα.

Για μένα δεν έμενε τίποτε μου τα είχαν πάρει όλα.

Ο ΚΗΠΟΣ

 04 Αυγούστου 2020, 23:11

Ο ΚΗΠΟΣ
Πεζό  

Μια καθημερινή βόλτα μια καθημερινή μέρα στο πορτραίτο της ζωής μου. Στο ζωολογικό κήπο της πόλης μας κάτω από τα σύννεφα το καυσαέριο το θόρυβο των αυτοκινήτων τους τριάντα έξι  βαθμούς Κελσίου σταμπαρισμένους στο θερμόμετρο περπάταγα αργά μέσα στα φαρδιά καλοκαιρινά μου ρούχα σα ζεματισμένο λουκάνικο για χοτ ντογκ στην κατσαρόλα με το βραστό νερό.

Έφτασα στη σιδερένια πόρτα κοίταξα το πράσινα φύλλα τα δροσερά δένδρα το χορτάρι που φρέσκο φρέσκο με το νεαρό πράσινο χρώμα του κατ' έλκυε το έδαφος και μαζί με τα τρεχούμενα νερά στις λιμνούλες τις πονηρές φωτεινές δέσμες του ήλιου που ξέκλεβαν λίγο ελεύθερο χώρο για να περάσουν ανάμεσα  από το φύλλωμα της πυκνής βλάστησης δημιουργούν έναν άλλο κόσμο. Μικρόκοσμο θα μου πείτε, ναι μα είναι ικανός σε συνεχείς επαναλαμβανόμενες δόσεις να φέρει καταπληκτικά αποτελέσματα.

Με ρωτήσανε σε τι πως και γιατί. Αυτό το φάρμακο δεν το συνταγογραφεί ο γιατρός στο ΕΣΥ ούτε στην ιδιωτική κλινική δεν το διδάσκουν στην ιατρική μα ούτε και στη φιλοσοφική;

Μα η απάντηση είναι απλή δε βγάζουν χρήματα μ’ αυτή τη συνταγή.

Τα μάτια μου άλλαξαν χρώμα και τα αυτιά μου χαλαρώνουν ακόμα η μνήμη  ξέχασε να θυμάται κι όμορφες μυρωδιές περνούν στου νου τα κομμάτια.

Σε ψάχνει αργά μέσα στο πλήθος

 

17 Ιουνίου 2020, 21:14 Σε ψάχνει αργά μέσα στο πλήθος ποίηση   Γλυκό κι ανάλαφρο το φεγγαρόφωτο  κόκκινο, το σημάδι της καρδιάς μια βαθιά πληγή και φυλαχτό το πικρό μας το φιλί. Ασημένια τα μαλλιά σου Κρατημένα τα χείλη μας Βουβή η φωνή μας Η ματιά μου σε ψάχνει αργά μέσα στο πλήθος. --- Παλλόμενος αέρας κύματα οι μοσχοβολιές απ' τις ανάσες σαν τα γαρύφαλλα της γλάστρας μου  δυνατές οι φωνές. Τα νιάτα του κόσμου περνούν μπροστά μου  στα πρόσωπα τους βλέπω την εικόνα σου.  Δακρύζω χαρούμενος. Στην αχνοφέγγουσα ανατολή  κρεμασμένο το μανιφέστο του μέλλοντος  εκείνο που υπογράψαμε με μια υπόσχεση κι ένα πικρό φιλί.

Η αιτία και η λύση

 07 Ιουνίου 2020, 20:26

Η αιτία και η λύση
ποίηση  

Τα σύνορα διαστέλλονται,
οι κόρες διαστέλλονται
Η αγάπη μένει άφωνη
η υπέρβαση εμποδίων δύσκολη
των  αντιξοοτήτων η συνάντηση συνεχής.

Κρυστάλλινοι ουρανοί
χωρίζουν κι ορίζουν τα άστρα μας.
Σκεπάζουν τη βούληση
πάνω από στον θολό κόσμο μας.

Καθαρίζω το τοπίο λύνω το πρόβλημα,
βρίσκω τη λύση, αλλάζω τη ζωή,
μέσα
από τις απλές γραμμές του σύμπαντος.

Απλές, καθημερινές ανάγκες
απλών ανθρώπων
που με ενέργειες σπασμωδικές,
ασύνδετες, προσευχές και τάματα
προσπαθούν
να γλυκάνουν την κάθε δυσκολία.

Κι όσο
ο πλούτος αυξάνει πάνω στη γη
τόσο
στενεύει ο χώρος αποθήκευσής του.

Και συνεχώς αυξάνει,
γιατί μια ιδιώτης
ξεχωριστή
της εργασίας είναι αυτή.
Μα για δες
αυξάνει και η φτώχεια στον πλανήτη.

Για πες πως συμβαίνει αυτό το θαύμα;
Γιατί πεινά τόσος κόσμος
ενώ καταστρέφουν ολόκληρες παραγωγές ;

Κρίση.
Σαν βρεθεί η αιτία κι η λύση,
τότε θα πείσει,
μια άλλη κοινωνία σοσιαλιστική
που σαν όνειρο θ’ ανθίσει.

Σκλάβοι, φτώχεια και πείνα,
αβεβαιότητα ανεργία,
στολίδια αυτού του κόσμου
του γερο μπεκρή του μισοζαλισμένου,
παρελθόν
μαζί μ’ αυτόν για πάντα θα είναι