47)                                             Καθαρό το καράβι μας

Καθαρό το κατάρτι μας ίσιο λευκό το πανί μας.  

Αλήθεια σύμβολο αγνό λευκό σύμβολο πράξη και θέση.  

Χρώμα χαρακτήρας, ιδιώτης ούσα.

Ουσία των μεγεθών του σύμπαντος.

Αεράκι απαλό στο ζεστό απόγευμα χαδιάρικο πέρασμα αισιόδοξη εικόνα 

κι ας είμαι με άδειο στομάχι κι ας μη ξέρω πότε θα χω ψωμί.  

Τα μάτια μου βλέπουν τη θάλασσα τα όνειρά μου τα βλέπω μέρα.  

Χιλιάδες τα κύματα απαλά σαν τ’ απογευματινό αγεράκι συνεχίζουν τη ζωή και όταν εγώ φεύγω.  

Χιλιάδες άνθρωποι αναπνέουν κι όταν κοιμάμαι.

Ξέχασα να πω όλοι αναπνέουν οξυγόνο πίνουν  νερό προσπαθούν για το φαγητό.

 Διαφέρουν στα αισθήματα και στην επεξεργασία τους.

Νιώθουν αλλιώς τον ήλιο.  

Ζουν αλλιώς και για άλλους λόγους ο καθείς.  

Στο άσπρο πανί της καρδιάς μας χρωματιστοί λεκέδες,

λεκέδες από συναισθήματα που φιλτράρισαν τη πορεία μας

από αυτά που μας βοήθησαν να περπατήσουμε απέναντι και να λυγίσουμε τους κόπους τα βάσανα.

Άραγε ποιός άνομος άνεμος τα φέρνει στα πανιά μας.

46)   Καταχνιά Χρ. Λεοντής / Κ. Βίρβος 2000

"Καταχνιά" (Κατοχή-Αντίσταση-Απελευθέρωση) (Μουσική: Χρήστος Λεοντής, Στίχοι: Κώστας Βίρβος, Κείμενα: Νικηφόρος Βρεττάκος) Συναυλία του Χρήστου Λεοντή στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τον Ιανουάριο του 2000 στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την Ε’Σύνοδο της Βουλής των Εφήβων (1999-2000). Διοργάνωση Βουλή των Ελλήνων. Τραγουδούν: Λάκης Χαλκιάς, Νένα Βενετσάνου, Δώρος Δημοσθένους. Αφήγηση: Χρήστος Τσάγκας. Συμμετέχουν: Η Μεγάλη Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής Δήμου Αθηναίων,Η Μικτή Χορωδία "Φίλοι Μοντέρνας Μουσικής" υπό τη διεύθυνση-διδασκαλία του Δημήτρη Παπαδημητρίου και η Μικτή Χορωδία Νέων Δήμου Κηφισιάς υπό τη διεύθυνση-διδασκαλία του Γιώργου Αρβανίτη. Διευθύνει ο Χρήστος Λεοντής. Τηλεσκηνοθεσία Αντώνης Μακαρώνας. (Αρχείο:Θανάση Γιώγλου) 18 Νοεμβρίου 2014, 10:06

45)                                                            Θάνατος

Θάνατος. Έφτασες εκεί που δεν πάει άλλο ανέβηκες κορφές ζήλεψες τα ύψη το άγνωστο σε μαγνήτιζε χάρηκες στιγμές και έδωσες κουράγιο γιατί χρειαζόταν πιάστηκες γερά χέρι με χέρι και κρατήθηκες. Σαν άνθρωπος συνάντησες το απρόσμενο και ότι έκανες υπάρχει και οι συνέπειες τους υπάρχουν. Οι άλλοι τα χρησιμοποιούν κι ας μη ξέρουν εσένα. Εσύ δεν πεθαίνεις. Εσύ δεν πας ψιλά μετά το θάνατο. Εσύ δεν έχεις το φόβο μη χαθείς υπάρχεις ανάμεσά μας χαμηλά κάτω από τη ρίζα μετά φυσικά δίνεις συνέχεια που ο ανθρωπάκος δεν τη φαντάζετε. Αθάνατη η ύπαρξη μας αθάνατη κι η ύλη μας. Ζωή που τρέχει ασταμάτητα μα ο κόπος μεγάλος του αποχωρισμού. 08 Νοεμβρίου 2014, 15:26

44)   03 Νοεμβρίου 2014, 02:24 Του κήπου Ρόδα Του κήπου

 

Ρόδα δροσερά αλαφρομυρισμένα 
τα χρώματά σας ζήλεμα στη μνήμη μέγας πλούτος.
Μπλεγμένα φύλλα πράσινα με άνθη και κλαράκια 
ακίνητα καρτερικά του κόσμου μου κομμάτι.
Με παγιδεύει η ομορφιά με αλλάζει με παιδεύει 
δεν μου μιλάν μήτε γρικάν δε μου ζητάν να δώσω.
Παίρνουν το χάδι το απαλό το βλέμμα την αγάπη 
πούνε για τούτα προσμονή κι απέραντη γαλήνη.
Ξεχνώ το χρόνο τη βοή της πόλη την αντάρα 
μικρός παράδεισος θα πεις του κήπου μου η όψη.

43)   Παράθυρα πράσινα 

Παράθυρα  πράσινα με κλειστά παντζούρια. Ένα πράσινο φωτεινό λαχανί κιμπάρικο σε τονική απόχρωση ανοιχτότερη από τα φύλλα της γαρυφαλλιάς με τα ολόμυρα κόκκινα γαρύφαλλα να στολίζουν το μάρμαρο κάτω απ το κάσομα του στη μικρή γλάστρα… πήλινη και δίπλα το κουτί της κονσέρβας ανέμελα παρατημένο έτσι χωρίς λόγο για να χαλά την απίστευτη ισορροπία της εικόνας του κάδρου όπως θα έλεγε ο Φώτο γράφος. Μα τι είναι τέλος αυτό ή αυτά τα παράθυρα  ; Γιατί με κάνουν τόση εντύπωση η εναρμόνια ομορφιά των παρατημένων δίχως συντήρηση   αυτών παραθύρων του άβαφου ωχρού τοίχου που αποτελεί τμήμα στον ακάλυπτο χώρο πολυώροφων οικοδομών . Μα όχι δεν είναι όλα κλειστά. Βλέπω σε κάποια τα κουρτινάκια κρεμασμένα απ τα καρφιά μέσα από τα τζάμια λίγο πιο πάνω από τη μέση έτσι που το φως να έρχεται ανεμπόδιστα μα να κρατά απέξω τα βλέμματα να εμποδίζουν την όραση. Αναγορεύουν την ζωή μέσα απ αυτό σεβαστή απαραβίαστη μυστική κλισμένη στην εσωτερικότητα   στη μοναξιά στη μοναδικότητα .  Και είναι εκείνα σημεία ή σημάδια ζωής, μέσα απ τον ωχρό τον τοίχο που βλέπει κι αερίζετε απ τον χώρο τούτον του ακάλυπτου,  κι ονείρων και πόθων που τους κρατούν ζωντανούς για να τους βρει το αύριο και το αύριο…. να μελετάν τα χρεούμενα να γίνουν, η γαρυφαλλιά η απλωμένη πετσέτα η μουσική που αδέσμευτη βγαίνει στον αέρα παρέα με τη μυρωδιά  του φαγητού που βράζει. Ξέρω τα παράθυρα όλα δεν είναι πράσινα μα αυτό δεν αλλάζει ούτε τον ακάλυπτο ούτε το εσωτερικό του παραθύρου . Από ένα παράθυρο μπορείς να κοιτάς μέσα αλλά και έξω.. 03 Νοεμβρίου 2014, 01:32

42)    Ξαφνικά η συγκαλυμμένοι αλυσίδα του σκλάβου

 

Ξαφνικά έχασα τον ειρμό τη σειρά των σκέψεων, που λένε,

δεν ξέρω πως και γιατί αλλά πράγματα που μου συμβαίνουν στην καθημερινότητα μου νιώθω πως έχουν μια συνέχεια μια αλληλουχία μια ακαθόριστη σχέση κάποια αιτία που πλέκονται έτσι τα γεγονότα τα συμβάντα μεταξύ τους ενώ φαίνονται άσχετα.

Ποτέ δεν συμπαθώ εύκολα ίσως και πραγματικά κάποιον, παίζει κι αυτό το ρόλο του.

Λέτε να συμβαίνει μόνο σε μένα, πως μα πως μπορώ να το μάθω. Κι αν το μάθω τη να κάνω, μετά τη θα κάνω. Υπάρχει τρόπος; Γιατί συμβαίνει; Γιατί δεν μπορώ να αγαπήσω; Φταίω εγώ φταίνε οι άλλοι; Κάτι έξω από τους ανθρώπους κάποιος δαίμονας ίσος μας μάτιασε ο διάβολος και οι καλικάντζαροι έστησαν χορό στη πλάτη εκατομμυρίων ανθρώπων.

Ίσως μα είναι πολύ απλοϊκή εξήγηση βολική ώστε να μη χρειαστεί να σκίσουν τα διπλώματα τους ψυχίατροι ψυχολόγοι σεξολόγοι κοινωνιολόγοι μια απλή ‘η έστω σύνθετη εξομολόγηση με άφεση αμαρτιών το πρόβλημα θα λύση, τις ανησυχίες της συνείδησης θα αποκοίμιση το ποίμνιο θα εξακολουθήσει την προσευχή και τη νηστεία το νου και το κορμί να τιμωρήσει γιατί ο σατανάς τα έχει κυριαρχήσει.

Μα πάλι τη θα γίνει όπια εξήγηση κι αν δώσεις τον κόσμο πως θα επιδιορθώσεις; Μόνο που στον κόσμο τίποτε δεν είναι τυχαίο, άλλωστε έχουν λαμπροί επιστήμονες μουτζουρώσει πολλές σελίδες για να το τεκμηριώσουν, και το μυαλό σου άμα στύψης τη λογική και την πραγματικότητα αγγίξεις ίσως την ανασφάλεια την εκμετάλλευση την απάτη την πίνα και τις αρρώστιες συναντήσεις γεννήματα πολέμου και εμπόρων.

Οι έμποροι των εθνών ακόμα δεν πέθαναν είναι αδυσώπητοι αδίσταχτοι και έχουν επιτελείς μορφωμένους χαμογελαστούς ικανούς να κουμαντάρουν τον κόσμο. Νομίζω πως το πρώτο πράγμα που σφυγμομετρούν είναι αυτό το αίσθημα της ανακατωσούρας που νιώθω κι εγώ αυτή την αποξένωση και συνεπώς την αίσθηση ότι δεν έχεις να κρατηθείς από πουθενά. Συνεπώς κλίσου στο καβούκι σου περιχαρακώσου στον λειψό τον άρτο τον επιούσιο προσπάθησε να βρεις κάποιες ατομικές λύσεις ‘ η σε πιο σικ έκδοση κάποιες προσωπικές διεξόδους.

Και τώρα που κάπως δώσαμε μια εικόνα τι; Τι να κάνεις για τη ζωή που περνά και χάνετε, κατανοείς πως δεν σου άξιζε να πλανιέσαι σε αδιέξοδα που πέρα από την συγκαλυμμένοι αλυσίδα του σκλάβου σου στερεί τη δύναμη για πραγματική επαφή; 29/05/08

41)   Φυλακές

Τα κανόνια ποτέ δεν τα άκουσες Το ψωμί ποτέ δεν το ζύμωσες με τ' αλμυρό το δάκρυ.  Ποτέ δεν ένιωσες άβολα με το αύριο. Κι ο ύπνος δεν σου στερήθηκε για της αυγής το ξύπνημα. Όμως σε όπια κατάταξη κι αν σε βάλουμε σε όπια σειρά κι αν σε ταιριάξουμε όσο και να σου λείπει ο χρόνος δεν μπορεί, κάτι, μα κάτι θα άκουσες! Άκουσες; Όχι για το μεγάλο μπαμ που με αυτό γεννιούνται και πεθαίνουν τα σύμπαντα  Ούτε ότι απλά κάποιοι πεινάνε  έτσι για τον ανταγωνισμό κάποιων άλλων επιχειρηματιών. Μα Για την ανθρώπινη την ύπαρξη! Που πολλοί την θεωρούν ασήμαντη και την παρομοιάζουν με τα μυρμήγκια… Άλλοι όμως τη θωρούν και τους φοβίζει Βρίσκουν μέσα της κάτι ηλεκτροφόρο. Φοβούνται μην κυκλοφορήσει και γίνει ρεύμα. Και το ρεύμα     γίνει ποτάμι; σαν βρει τα σήματα και επικοινωνήσει; Γι αυτό κτίζουν φυλακές σύγχρονες νομοτελειακές   Φυλακές κρυφές. Νύχτα πετούν τα αεροπλάνα τους γι αυτές. Και συμφωνίες μυστικές γράφουν      κράτη και κυβερνήσεις. Μακριά απ το θολό σου βλέμμα. Έτσι κάπως θα φτάσει σε σένα. Μα δεν τον είδε κανείς ; Σε αναζητούμε παντού Σε αυλές σε καφενεία Μα και σε πρωθυπουργών γραφεία Μα και στη διπλανή πρεσβεία. Και είναι μια τέλεια ;            ΣΥΝ ΩΜΟ ΣΙΑ!     /       /2005