39)    Λέξεις ντυμένες με ζάχαρη και γλυκιά χρυσόσκονη

Λέξεις ντυμένες με ζάχαρη και γλυκιά χρυσόσκονη πασπαλίζουν το μύλο του λόγο. Το μήλο της έριδας, των πρωτόπλαστων το μήλο, του Αδάμ, τα μήλα της κόκκινης μηλιάς, τα μήλα των Εσπερίδων Λέξεις ντυμένες με κουρέλια, της ιστορίας θλιβερά περιττώματα, περισσεύματα, που μείνανε παρατημένα κι’ άχρηστα να τα περιφρονούν οι γενιές που έρχονται  θλιμμένοι δρόμοι, της εξουσίας ουσία, σκουριά που ζωντανεύει σε δεξαμενές γεμάτες με υγρή μούχλα... και τη γνώση του κόκορα χάνετε η μυρωδιά του ρόδου, το φως, χάνετε σε λέξεις που... εκτελέσεις μας φέρνουν.. εντολών απύθμενων. Την εξουσία χορδίζουν, δειλά, πονηρά, τη βαυκαλίζουν με ζωή αιώνια, ανωτερότητα,  πεπρωμένο. Φουσκωμάρα και σόδα την ποτίζουν την άμοιρη ζωούλα τους. Μα ο μικρός παλαιστίνιος πεινά δεν παίζει, αρπάζει την πέτρα και… βλέπει τον μικρό στο Σεράγεβο μισός ζωντανός μισός πεθαμένος μα και στο Ιράκ ζώνετε το θάνατο και περπατά ανθρώπινη βόμβα. Σοκάκια της ζωής που πόνεσαν σαν τα περπατάγαμε, άλλαζαν κατεύθυνση ανάλογα με τον τρόπο που βαδίζαμε, που αισθανόμαστε, που θαρρεύαμε ή ξεθαρρεύαμε γιατί η συνάντηση η αντάμωση είναι σα τη χημική ένωση. Με άλλον καταλύτη άλλο αποτέλεσμα. Λέξεις σφιχτές λυτές κοφτές κάθε μια τους βαραίνει σαν πέτρα σα πατρική συμβουλή η κάθε μια ένας ολόκληρος κόσμος η μια δίπλα στην άλλη οικοδομούν την αυτοκρατορία της…….λεξώκοσμος Λέξεις που με αυτές κατηγορούμε λέξεις όπως αυτός που κατηγορεί τη μουσική γιατί δεν του αρέσουν οι νότες. Αχ τι πολλές νότες έχει αυτή η λέξη. μουσική λέξη! 15-01-08

38)    ΚΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ

Κάτι κάνεις στα όνειρα και μαυρίζουν. Κάτι κάνεις στα νερά και βρομίζουν. Λερώνονται οι κουβέντες μας στην επαφή τους με το οξυγόνο. Σκέψεις που δυσκολεύεσαι να αρθρώσεις που δεν μπορείς να μαζέψεις να περισώσεις.  Σκηνογραφώντας σε μαύρο φόντο βάζω τα θέλω μου να φωνάζουν δίπλα στ αστέρια που σμε θαυμάζουν.                                  ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ                Πάρτε μου λέτε γλυκά πορνεία είναι της ιστορίας η ομοιοκαταληξία Πάρτε μου λέτε γλυκά πορνεία είναι υποκατάστατο της ευτυχίας. Πορνεύουν  την αξιοπρέπεια την αξιοπιστία την εντιμότητα και την ουσία. Μέσα απ τα μάτια ξερνάν τη φτήνια και σε πουλούν για λίγα σελίνια. Άμοιρα άμυρα αμυδρά μικρά τοσοδούλια ανθρωπάκια εγωπαθέστατα καθαρματάκια. Για την επιφάνεια χάνετε την ουσία και για την ουσία την πεμπτουσία. Κλίσε τα σύνορα να μην περάσουν και την διάθεσή μας την χαλάσουν. 25/02/08

37)   ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟΥ ΛΕΜΠΕΣΗ

 

      

Η ορχήστρα έπαιζε δυνατά τα τραγούδια.

Ανεβοκατέβαζε την ένταση της ψυχής

πηγαινοέφερνε τη συγκίνηση.

Σειρήνα που μαγνητίζει τα αυτιά τα υγρά

τα μόρια της σάρκας τα κύτταρα.

Που δονεί τα φυλλοκάρδια χαλαρώνει το κορμί 

προετοιμάζει το νου να δεχτεί το στίχο που παιχνιδίζει

με τη μουσική.

Μικρές προσευχές λιτανείες αγάπης εντυπώσεις ζωής

Φιλοσοφικά  αποθέματα, γνήσια  λαϊκή σοφία

Ζωγραφιές των λέξεων  από την παλέτα των αγώνων

των αγωνιών και των καημών.

Κλίνεις τα μάτια μα βρίσκουν  δρόμο

περνούν στο χώρο της σκέψης

σε οδηγούν σε χρωματικά αισθήματα που μεγενθύνουν

τη χαρά της πράξης.

27/02/08

36)   02 Νοεμβρίου 2014, 23:06 Κάπου στο ξέφωτο του δάσους 

Κάπου στο ξέφωτο του δάσους όμορφα πολύχρωμα αγριολούλουδα απελευθερώνουν το μυστήριο της ύπαρξης. Η άμμος ατελείωτη, απέραντη έκταση καυτής ύλης άνυγρης στεγνής ζωής μαρτυρικού βηματισμού μέχρι την επόμενη όαση πράσινη στιγμή στο χάος. Νερό διαυγές, άρωμα μιας ένωσης πανάρχαιας με τον κάματο. Κάθαρση συνέπεια και υπόσχεση δύναμης φανός και φάρος δίπλα στην όαση, λιμάνι ατάραχο κι ατάραχτο από λέξεις και γράμματα. Γραμμάτια απλήρωτα, κόπος που βάλθηκες να ανταλλάξεις με χρήμα, τη δύναμη του όπλου βλέπεις. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει τη στιγμή που πρόδωσες τον άνθρωπο. Θεϊκά δικαιολογητικά φοβέρες και κατάρες τριγυρνάς πάνω από τα κεφάλια μας δεμένες στο θεϊκό μαστίγιο σου και στους κεραυνούς κάποιου Δία. Όλοι πρέπει να υποταχτούν. Δεν θυμώνουν δεν ξεσπούν για το άδικο που τους συμβαίνει φροντίζεις να το κρύψεις μα το άδικο το νιώθεις σε πνίγει και ας μην το κατανοείς επαρκώς. Κόμπος δεμένων αισθημάτων  τα μάτια κοιτούν για σύντροφο να βρουν Στεγνή και ξερή γεύση χάνετε το έδαφος γκρεμίζεσαι ώρα πολύ ……….. απλώνεις τα χέρια κάπου να κρατηθείς. Σκας στον πάτο ενός βαράθρου το κορμί ταλαιπωρημένο ζαλάδα το τυλίγει σα νεφέλωμα, δεν βλέπεις καλά μισοσκόταδο από κάπου ψηλά έρχεται αχνό φως αρχίζει να σαλεύει. Μόνος στο πουθενά μα όχι ,όχι δεν είναι μόνος και άλλοι ταλαιπωρημένοι αδύναμοι στο κορμί στα αισθήματα στο νου γενιές και γενιές καταπίεσης στο περιθώριο της γνώσεις βουτηγμένοι στο ανεξήγητο ανάβουν θυμίαμα και ξορκίζουν το κακό που αναπόφευκτα θα τους ευρύ. Έχουνε δρόμο μπροστά γενιές πολλές θα τον περπατήσουν και σαν η ώρα βρει τη στιγμή που πρέπει οι καταραμένοι θα ξεπλύνουν τον κάματο θα πάρουν τη ζωή σε άλλη διάσταση τα μάτια θα βλέπουν αλλιώς κι όλα αλλιώς θα τα καταλαβαίνουν. Τα αγριολούλουδα σε άλλα χρώματα θα τα βλέπεις και η ύπαρξη αξία άλλη θ’ έχει 14/06/08

35)   Κάνε ότι μπορείς αγάπη μου




Κάνε ότι μπορείς αγάπη μου σα αυτόν τον κόσμο που φεύγει γρήγορα.
Φτώχεια πρόεδρος αναδιαρθρώσεις φρεγάτες πύραυλοι αεροπλάνα Ακρόπολη Χιροσίμα αντιμπεριαλιστές πορεία κινητοποιήσεις.
Γιουγκοσλαβία Τσετσενία Αφγανιστάν Σομαλία Ιράκ Ιράν Ξεκίνησε η πορεία αναδιάρθρώσης του κόσμου.
Η αισχύνη περισσεύει για την κουλτούρα του φασισμού του φασίστα.
Τα κέρδη ασίγαστη φλόγα Ναι αγάπη μου.
Για σου Μαρία μου Άδικο σίγουρα υπάρχει μόνο που το βλέπει μόνο ο αδικημένος.
Έντονο συναίσθημα με εκρήξεις θυμού ψυχική ταραχή αύξηση της αρτηριακής πίεσης.
Ανακάτεμα των ορμονών ένταση άνχος καταπίεση Αύξηση των καρδιακών των νευρικών παθήσεων.
Άνθρωποι απορυθμισμένοι Άνθρωποι ανασυνταγμένοι Άνθρωποι σκουριασμένοι Δίχως ισορροπία με μεταλλαγμένα συναισθήματα.
Άνθρωποι προς απόσυρση Κοινωνική ομαδική σκέψη κουλτούρα γεμάτη σύφιλη και πύο Κοινωνική απορύθμιση ρύθμιση δυστυχίας.

02 Νοεμβρίου 2014, 22:51 

34)    10 Φλεβάρη 2008, 22:14 Κάκτος ο άνυδρος

Προσευχές, λατρείες, ομορφιές, δεμένες στο γαϊτανάκι του πόθου που σέρνει τα όνειρα. Καμάτωσες να προσπερνάς το σήμερα, να το προσφέρεις θυσία στο μέλλον.   Ο χρόνος διαβαίνει, αδίσταχτος φονιάς της προσμονής, αφήνοντας αποδείξεις ματαιότητας, και χαμένων στοιχημάτων, όπως ο ταχυδρόμος τις συστημένες επιστολές που μας γεμίζουν περιέργεια μέχρι να τις παραλάβουμε. Ακουμπισμένος στη μυρτιά του κήπου κοιτάζω. Τα σύννεφα που παίζουν με το γαλάζιο του ουρανού. Ο ήλιος λαμπρός ετοιμάζετε να σχολάσει το μεροκάματο του και σήμερα. Απλήρωτο μεροκάματο. Παρακαταθήκη στο λογαριασμό της ζωής, αρχηγός της ανιδιοτέλειας, καυτός φίλος γεμάτος θαλπωρή και αγάπη για τα πλάσματά του. Παλιός θεός άλλωστε, ο παλιότερος πλάστης και δημιουργός.  Σκέψεις… περιμένοντας να σε δω περπατώντας τη στράτα νά ρθεις κοντά μου. Καταπράσινα τα κλαριά και το δροσερό αεράκι ανακατώνει τις αραιωμένες άσπρες τρίχες του κεφαλιού καθώς είναι φρεσκοπλυμένες. Ατελείωτες μέρες, κάθε απόγευμα αντάλλασσε το κατευόδιο μαζί του, για την πορεία την καθώς πρέπει των πραγμάτων.  Έστριβε το τσιγάρο του και τα κουβέντιαζε μέσα του πίνοντας βαλσάμικο.  Σκλάβος της ομορφιάς της στιγμής που με μάτια γεμάτα έρωτα χαλαρώνει και αφήνετε να τον πλημμυρίσει.  Θυμάται στοιχήματα που τα πάλεψε στη ζωή του.  Άλλα άξιζε άλλα πάλη όχι μα ποιος μπορεί να κάνει λογαριασμό χωρίς τον κίνδυνο του λάθους. Μένει μόνος η γριά του η Κωνστάντο τον αφήνει πάει στην Αθήνα στα παιδιά. Τα μάτια κοκκινίζουν… από το ούζο και μες τις θύμισες βάζει τα κλάματα. Έτσι κλαμένο τον βρήκα κόκκινο κόκκινο στρουμπουλό με πρησμένα τα πόδια μοιραίος.           29/01/08   Και να έφτασε το λεωφορείο με τις πράσινες γραμμές. Σταματά στην άκρη του δρόμου. Η ησυχία του απογεύματος ανακατώνετε. Σταματούν τα κελαηδίσματα, ματιές γεμάτες αγονία αναζητούν τον νέο επισκέπτη. Βαδίζει αργά, ανηφορίζει κρατώντας τη μικρή της βαλίτσα. Τα βήματα ακολουθούν το ένα το άλλο σα μέτρο από ποίημα μεγάλο. Τα μάτια, το βλέμμα χύνετε πέρα να μας δει, να γνωρίσει την κορμοστασιά μας. Να το πρόσωπο αλλάζει ύφος τα χαρακτηρίστηκα του φωτίζονται και η επικοινωνία αρχίζει να εξελίσσετε. Ήρθε. Ήρθε να μας φέρει με τα ανάλαφρα δροσερά της νιάτα αναρίθμητα συναισθήματα, για τα νέα της από την Αθήνα, για την ανάγκη που μας έχει, για την έλλειψη που έχουμε μέσα μας σα μας λύπη, όπως και τα άλλα παιδιά από το συνοικισμό  που φύγαν για τα δύσμοιρα τα ξένα, για τη στιγμή της συνάντησης που ανατριχιάζει το κορμί και βουβά σπάνε τα πνευμόνια καθώς ανακατεύονται η ανάσα με τα δάκρια. Παιδί μου!  Παιδί μου λέει κι ο μπάρμπα Κώστας και στέκετε πλάι μέχρι να έρθει η σειρά του να την καλωσορίσει κι αυτός, την κοιτάζει με τα μεγάλα κόκκινα μάτια του σα να βλέπει κάτι από τις θύμισες που τον  τριγυρνάγανε. Είναι η κόρη της κουμπάρας και γειτόνισσάς του τριάντα χρόνια τώρα, σα τα δέρνε τρέχανε να τα σώσει από τη μανία της να τα χαϊδέψει να τους πει παραμύθι. Συναγωνιζότανε τον άλλο μεγάλο ιστορικό τον Καραγιώργο που καβάλα στ άλογο γύρναγε μες την πόλη μέχρι τέλους αψηφώντας τις φωνές του δήμαρχου πως το ζωντανό του λερώνει τους δρόμους. Τη να του πει του μπάρμπα Γιώργου που αυτός τού δινε καραμέλες από μικρό παιδί. Κάθονταν δίπλα στο τζάκι ξυπόλητοι γιατί τα ποδήματα ήταν γεμάτα λάσπες και χώματα και άναβε η κουβέντα η ιστορίες για τούτο και για τ άλλο για δοξασίες προλήψεις και για απαγορευμένα θέματα με υπονοούμενα και νοήματα τάχα να μην καταλάβουν τα παιδιά. Να μην πληγωθεί η αθώα τους καρδούλα αλλά φοβούνταν κιόλας παιδιά είναι ποιος ξέρει που ανοίγουν το στόμα τους. Ο πόλεμος μετά ο εμφύλιος άφησε βαριά σημάδια και δω. Κι ώμος τούτη την ώρα ήταν το σχολείο της ιστορίας και του παραμυθιού που ποτέ κανείς δεν έβαζε απουσία μάγευε το παιδικά αυτάκια. 11/02/08

33)   Κάθε σκέψη Κάθε σκέψη κρατά ψηλά τα σύννεφα Κάθε σκέψη για σένα. Εσένα κοιτώ Το φως της νύχτας πλέκετε στα μαλλιά σου Παίρνουν χρώμα σκουριάς, οι σκιές οι μαύρες ζωντανεύουν απαλά σαν αντίθεση σαν προϋπόθεση ύπαρξης. Περπατάς τον χρόνο, μεστώνεις στο ανεξήγητο δεν έχεις λύσεις, ζεις προσμένοντας το άγγιγμα της ζωής, του έρωτα παλεύεις στόχους  προσφοράς κι απόδρασης . Μπερδεύεις  την ιδέα με την επιφοίτηση πνευμάτων,  οραματισμούς , πνευματισμούς,  εκφάνσεις της σκέψης αλλόκοτες . Σαν άνεμος που σέρνει την πορεία μας που φυσά θέλεις δεν θέλεις .  Ο Οδυσσέας ήξερε τον προορισμό του εσύ όμως που θα τον βρεις πια ακτίνα αρχαίου άστρου περιμένεις να σου φέξει το δρόμο ; Μα ποιο δρόμο μπορώ να διαβώ;  τον ίδιο με χιλιάδες άλλους; Μα πως θα γίνει η φυσική επιλογή  ικανότητα προαιώνια 02 Νοεμβρίου 2014, 21:35