ΠΟΙΗΜΑΤΙΚΑ - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

124                                Π ορτοκαλοροδόχρωμα ποίηση 29 Σεπτεμβρίου 2018, 22:24 Κάθισα χάμω κοίταξα πέρα μακριά. . . .  χαμηλά κάτω από τα σύννεφα εκεί που συμβαίνουν τα καλά των ανθρώπων. Βλέπω τα χρώματα του ορίζοντα πορτοκαλοροδόχρωμα στο γύρισμα της μέρας που πλαισιώνουν την νύχτα κι ευγενικά την προλογίζουν καθώς και την επιλογίζουν. Τρέχω κλαίω φωνάζω δακρύζω ποντάρω στην έξαψη. Της λησμονιάς καρφώνω τα καρφιά στο φόντο της ξύλινης πόρτας, ανοιγοκλείνει στο ρυθμό του αέρα,  τρομάζω από τη σύγκρουση, οι αστραπές οι κεραυνοί διαγράφουν το σχήμα τον όγκο του φορτίου της.          Η ταξική μάχη που δίνουν οι γάτες, στη μάχη της μπανάνας εγκλωβίζει γνωστούς και φίλους. Σε ρωμαϊκές αρένες σα θέαμα που κρύβει πόνους ανεμογυρίζουν τα κύματα τα αιθέρια. Χαϊδεύω τα όνειρα τα αισθήματα της κοπέλας του πλαϊνού πόστου, με το περίεργο χαμόγελο το σκληρό της βλέμμα την ώρα που χτυπά την κάρτα. Ακουμπά τις ελπίδες τις μικρές σπίθες φλογίτσες ανάβουν καντήλια προσμον

123            Το μέλλον τους έχει για φόντο το Άουσβιτς Πρέπει να πούμε πως το Άουσβιτς και τα άλλα φασιστικά χιτλερικά στρατόπεδα είχαν έγκλειστους χιλιάδες ανθρώπους που εργάζονταν στα εργοστάσια, των καπιταλιστών με μόνη ανταμοιβή λίγο βρώμικο ψωμί. Εξαθλιωμένοι αδύνατοι σιγά σιγά κατ έπεφταν. Γίνονταν ανίκανοι για εργασία οπότε θεωρούσαν πως αφού δεν μπορούν να κερδίσουν κάτι από αυτούς καλό ήταν να τους ξεφορτωθούν, άλλωστε τα βασανιστήρια και τα καψώνια ήταν τρομερά. Έτσι τους έβαζαν σε θαλάμους αερίων τους σκότωναν και μετά τα σκελετωμένα νεκρά κορμιά τους καίγονταν σε φούρνους για να φτιάξουν σαπούνι. Η έλλειψη εργατικών χεριών,μιας και το εργατικό δυναμικό έλειπε στον πόλεμο δημιούργησε το πρότυπο των ονειρεμένων εργασιακών σχέσεων για κάθε καπιταλιστή φυσικά στον καπιταλισμό. Έτσι η αλήθεια είναι πως θέλουν τους μετανάστες αλλά τους θέλουν με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο. Όταν όμως οι αντιδράσεις των λαών στις αντιλαϊκές πολιτικές αρχίζουν να

122                                  Η ημέρα                               Έτρεχαν τα δευτερόλεπτα αγωνιωδώς πάνω στο ρολόι μαζί με την αγωνία μας να προλάβουμε. Το ραντεβού ήταν για τις ένδεκα στα δικαστήρια της Λουκάρεως. Μα η απεργία του μετρό έχει μετατρέψει το χρόνο σε απροσδιόριστη παράμετρο της ζωής μας μιας και οι κυκλοφοριακές συνθήκες έγιναν εχθρικές μετατρέποντας τη μετακίνηση με το ΙΧ σε άθλο. Μόνο χρησιμοποιώντας τις ιδιαίτερες ικανότητες μου σαν παλιός οδηγός ταξί κατάφερα να φτάσουμε, μέσα από παράδρομους και παρακαμπτήριες διαδρομές μέσω της Ηλιούπολης του Βύρωνα του Παγκρατίου και από εκεί μέσο της οδού Κόνωνος και μετά παράπλευρα του ξενοδοχείου Κάραβελ και του νοσοκομείου του Συγγρού να βγω στη Μιχαλακοπούλου και μέσω τη Λ. Αλεξάνδρας στο σημείο του ραντεβού. Ο χρόνος νικήθηκε πάραυτα. Το μαρτύριο όμως δεν τελείωσε ακόμα έπρεπε τώρα να παρκάρω μα εδώ φάνηκα αρκετά τυχερός   μιας και μόνο με τρεις γύρους στα οικοδομικά τετράγωνα της περιοχής πάρκαρα το λαμαρ

120                                                   Τα ροδοπέταλα                                                              ποίηση   Άφησα την καρδιά μου κατάχαμα φοβήθηκα πως θα την πατήσουν τα χοντρά άρβυλα των στρατοκρατών Μα μου την σκότωσαν τα ροδοπέταλα που περιτριγυρίζουν την αδιαφορία σας. 31 Μαΐου 2018, 16:57

119                                                   Κραυγή ποίηση   Έγραφες διαρκώς τα βράδια ακούραστα. Αντλούσες διαρκώς φωτιές και δροσερά αεράκια, από. . . . Έβγαζες ατελείωτα από το νταμάρι της βιοπάλης πέτρες κι έξυνες τις σκουριές απ’ απάνω τους. Σκάρωνες μικρές ιστορίες σε ανφάς και προφίλ.   Τις χρωμάτιζες με το αίμα της ζωής . . .  σε χρώματα παραδεισένια.  Με δάκρυα τα μάτια σου γέμιζαν τον πόνο του κόσμου. Ανάλαφρα έχτιζαν τα όρια του παράδεισού μας. Και η κυρά μάνα λιπόσαρκη σφίγγει τα χείλη. Ποτίζει τις γλάστρες  της αυλής με υπομονή. Στο εφήμερο σούρουπο γράφεις αράδες ακούραστα.   Από το ράδιο νότες σκορπούν το ταίριασμά τους ευχάριστο στο δωμάτιο. Ο μικρός σου κόσμος με τους λιγοστούς ανθρώπους που σου μιλούν μοιάζει αταίριαστος ανισόρροπος ακανόνιστος με μπόλικες παραξενιές χωρίς ρυθμό νερόβραστος σα λέξεις παρατονισμένες. Κάπου στο βάθος οι αστραπές μπερδεύονται με τους κεραυνούς είναι καταπληκτικό πως προετοιμάζουν έναν πόλεμο.

118                                       Εμπιστοσύνη Σε κοίταξα ίσια βαθιά στα μάτια Το πρόσωπο σου σφιγμένο Δύσκολο να βρεις στήριγμα αδερφό Δύσκολο να βρεις σύντροφο στη δουλειά Κόβονται τα πόδια από την κούραση. Απέναντι το αφεντικό μετρά τα βαριά σου βήματα. Σκέφτηκα πόσο μόνος είσαι πόσο λιγώνεται η καρδιά σου σαν σκέφτεσαι αν την αυριανή μέρα θα σε φωνάξει για μεροκάματο; Και αυτό δένει το μυαλό σου την συμπεριφορά σου. Μα αύριο θα σου μιλήσουμε. Εμπιστοσύνη θα σου δείξουμε, θα σε φωνάξουμε στη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση να ακουμπήσεις και να ακουμπήσουμε πάνω σου να βάλουμε τους κανόνες στο μπόι της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στο μπόι του αύριο που ανοίγει η πλώρη της τάξης μας το ΚΚΕ 30 Απριλίου 2018, 21:17

121                                                           Ταξίδι  ποίηση   Έριξα τα χέρια μακριά πέταξα το βέλος ψηλά κάρφωσα τον ήλιο κι αυτός δάκρυσε. Συννέφιασε και έκλαψα. Συγύρισα τη φωλιά μου και έδιωξα την αμφιβολία. Η βροχή πλημμύρισε την αυλή. Έπλυνε τη σκόνη από το παλιό πράσινο ποδήλατο. Μούσκεψε τις ντομάτες στο πάγκο της λαϊκής. Οι πλαστικές μαύρες σακούλες βούλωσαν τα φρεάτια Έριξα τα χέρια μου μακριά πέρα απ το πέλαγος μάζεψα όστρακα κι αχινούς. Τα πέρασα στα μαύρα σου μαλλιά χάντρες ζήλεψα τα όνειρα που μεγάλωσαν και παραβγαίνουν στο μπόι τα όμορφα κυπαρίσσια. 03 Ιουνίου 2018, 15:35