επάνω στις αγάπες και στις θλίψεις μου
νικώ το χρόνο.
Το νερό με ξεδίψασε με επιταγές άχαρες δάκρυσα.
Σε άνιση μάχη τέντωσα τα φτερά μου
την εντιμότητα χάραξα απάνω στο μέτωπο.
Δεν παραδόθηκα στους καιρούς που ήρθαν και που έρχονται.
Κρύψε τα όνειρα ξανά κρύψε ξανά τα λόγια
που πόνους εγεννήσανε, και τις πληγές τις καίνε.
Καυτά τα δάκρια, πικρά τα χείλη, τα μάτια κόκκινα.
Πληγές πάλης. Αίμα, πόνος.
Τακτικό αμάρτημα
Ταξικό απόβλητο μικρόψυχο πάθος
δίπλα στη νήσο των σειρήνων
κοντά στις σάλπιγγες της Ιεριχούς
περιτριγυρίζω τον ετοιμόρροπο τοίχο.
Απ' τις ρωγμές κυλά η αγανάκτηση ο καημός
η συμφορά του κόσμου βαραίνει τις καρδιές
ανάβουν φωτιές κλάματα φλάμπουρα
στιγμές αλλοφροσύνης.
φουσκώνει ο αέρας τα πανιά φουσκώνουν
τα σίδερα σπάνε τα κάστρα πέφτουν με πάταγο.
